Dondajewski Wincenty

Wincenty Dondajewski (1870 – 1918)

W 1869 r. w katolickiej parafii słupeckiej zawarli związek małżeński Julianna Hilczer, córka Eleonory i Karola oraz murarz Józef Antoni Dondajewski, syn Karoliny i Jana, (ur. w Poznaniu, z zawodu murarz). Józef Antoni brał udział w Powstaniu Styczniowym 1863 r. Z tego związku urodził się 22.03.1870 r. w Słupcy syn Wincenty. Był jednym z ośmiorga rodzeństwa. Po ukończeniu szkoły powszechnej zdobył fachowe kwalifikacje w zawodzie szewskim. Przez pewien czas mieszkał w Strzałkowie, a następnie we Wrześni. W 1894 r. ożenił się z Rozalią Ziętek z Kaczanowa, starszą siostrą Pelagii Ziętek, uczestniczki słynnego strajku szkolnego we Wrześni z 1901 r. Z małżeństwa tego urodziły się cztery córki: Pelagia (zamężna Kistowska), Irena (zamężna Markiewicz, w 1942 r. zamordowana przez Niemców za pomoc udzielaną zbiegłym jeńcom angielskim), Bronisława (zamężna Maciejewska), Wanda (zamężna Kallas) i syn Marian (ur. 1895 r., żołnierz „błękitnej” armii gen. Hallera we wrześniu 1939 r. zginął w bitwie nad Bzurą, walcząc w szeregach Armii „Poznań”).

Po 1901 r. wraz z rodziną wyjechał do Bochum w Westfalii. Na emigracji należał do organizacji broniących praw narodowych Polaków.

Podczas I wojny światowej za udzielanie pomocy jeńcom francuskim i angielskim, organizowanej przez polskie środowisko emigracyjne w Niemczech, został skazany na 1 rok więzienia. Po odbyciu kary, w ramach totalnej mobilizacji został wcielony do Armii Niemieckiej.

Po zakończeniu wojny jesienią 1918 r. wrócił w rodzinne strony i zamieszkał w Psarach Polskich. Natychmiast włączył się w wir przygotowań do walki o wyzwolenie Wielkopolski spod panowania niemieckiego. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił do 1. Kompanii utworzonego Batalionu Wrzesińskiego.

Wycinek z prasy, „Postęp” nr 6 z 1919 r.
Wycinek z prasy, „Postęp” nr 6 z 1919 r.
Kurier Poznański nr 5 z dnia 08.01.1919
Kurier Poznański nr 5 z dnia 08.01.1919
Kurier Poznański nr 5 z dnia 08.01.1919
Kurier Poznański nr 5 z dnia 08.01.1919
Orędownik Wrzesiński nr 2 z dnia 05.01.1919
Orędownik Wrzesiński nr 2 z dnia 05.01.1919

Zginął w Zdziechowej, w dniu 31.12.1918 r. jako pierwszy poległy powstaniec wrzesiński. Podczas ataku otrzymał postrzał w serce z cekaemu.

Uroczysty pogrzeb odbył się w dniu 05.01.1919 r. na wrzesińskim cmentarzu parafialnym przy ul. Gnieźnieńskiej we Wrześni., gdzie w zbiorowej mogile chowano poległych powstańców.

Na zbiorowej mogile powstańczej, gdzie został pochowany, w 1926 r. wzniesiono pomnik powstańców wielkopolskich.

W okresie międzywojennym jedną z ulic na jego imieniem. W 1938 r. Prezydent RP odznaczył pośmiertnie Wincentego Dondajewskiego Krzyżem Niepodległości.

Na podstawie opracowania Bolesława Święciochowskiego.

Nadanie Krzyża Niepodległości pośmiertnie Wincentemu Dondajewskiemu.
Nadanie Krzyża Niepodległości pośmiertnie Wincentemu Dondajewskiemu.
Grób Powstańców Wielkopolskich we Wrześni
Grób Powstańców Wielkopolskich we Wrześni
Grób Powstańców Wielkopolskich we Wrześni
Grób Powstańców Wielkopolskich we Wrześni
Tablica upamiętniająca poległych i zmarłych z ran powstańców powiatu wrzesińskiego znajdująca się na Pomniku Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu parafialnym we Wrześni (autor projektu: Radosław Karbowiak)
Tablica upamiętniająca poległych i zmarłych z ran powstańców powiatu wrzesińskiego znajdująca się na Pomniku Powstańców Wielkopolskich na cmentarzu parafialnym we Wrześni (autor projektu: Radosław Karbowiak)
Wincenty Dondajewski - mural na ul. Moniuszki we Wrześni (autor Radosław Karbowiak)
Wincenty Dondajewski – mural na ul. Moniuszki we Wrześni (autor Radosław Karbowiak)