Edmund Drecki (1897 – 1940)
Urodził się w dniu 24.07.1897 r. w Miłosławiu jako syn Franciszka i Kazimiery z domu Szymańskiej.
Uczęszczał do szkoły powszechnej w Miłosławiu. Brał udział w strajku szkolnym w 1906 r. Do gimnazjum uczęszczał w Poznaniu, a później w Krotoszynie, gdzie był członkiem tajnej organizacji „Towarzystwo Tomasza Zana”.
Zmobilizowany do wojska niemieckiego brał udział w I wojnie światowej służąc w kompanii telegraficznej poznańskiej Cytadeli. W marcu 1915 r. został skierowany na front rosyjski. Po ukończeniu kursu dla sygnalistów w Jenie służył w kompanii łączności w 444 Dywizji Rezerwowej. do października 1918 r. na froncie zachodnim.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim od 28.12.1918 r. służąc do batalionu wrzesińskiego powstańców wielkopolskich. Brał udział w walkach z Niemcami pod Żninem, Strzelnem i w Inowrocławiu. Służbę zakończył w kwietniu 1919 r. służąc w batalionie telegraficznym w Poznaniu.
W okresie marzec-lipiec 1920 r. był współpracownikiem Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego w Kwidzynie. W lipcu 1920 r. wstąpił ochotniczo jako telegrafista do Syberyjskiej Brygady Piechoty i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej pod Warszawą, później w Grodnie, przechodząc do rezerwy w listopadzie 1920 r.
Od końca 1919 r. był słuchaczem zwyczajnym na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Dyplom nauk leśnych uzyskał w 1925 r. z tytułem inżyniera. Po ukończeniu studiów leśnych w Poznaniu pracował na stanowisku adiunkta leśnego w Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu (1928). W latach 1931-1939 był nadleśniczym w Nadleśnictwie Kościerzyna na Pomorzu Gdańskim.
Mieszkał w miejscowości Kościerzyna na Pomorzu. Porucznik rezerwy. Był żonaty z Ludwika˛Pełczyńską. Małżeństwo było bezdzietne. W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, został przydzielony do 8. Batalionu Telegraficznego i brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Po jej zakończeniu trafił do niewoli sowieckiej i był jeńcem w obozie jenieckim w Kozielsku od kwietnia 1940 r.
Został w dniach 3-5.04.1940 r. wysłany do dyspozycji szefa NKWD w regionie smoleńskim według listy z dnia 2.04.1940 r. Prawdopodobnie został rozstrzelany w okresie 4-7.04.1940 r.
Jego ciało zostało zidentyfikowane w czasie ekshumacji niemieckich w Katyniu w 1943 r., niemiecki dziennik AM z dnia 13.05.1943, nr 1999.
Był podporucznikiem rezerwy, awansował do stopnia porucznika rezerwy 19.03.1939 r.