Edmund Furmaniak (1888 – 1941)
Edmund Furmaniak urodził się 21.09.1888 w Białym Piątkowie (leśniczówka Stoki) w rodzinie leśniczego Wawrzyna i Franciszki Andruszewskiej.
Uczęszczał do szkoły ludowej w Miłosławiu. Następnie uczył się zawodu rzeźnika u mistrza rzeźnickiego Teofila Orcholskiego we Wrześni, którą kontynuował w Środzie Wlkp. u mistrza Stanisława Dyrczyńskego. Po złożeniu egzaminu czeladniczego pracował w swoim zawodzie w różnych miejscowościach: Jarocinie, Gnieźnie, Poznaniu, Berlinie, Dortmundzie, Bochum, Strasburgu. W 1908 został powołany został do wojska niemieckiego do Gwardii Kirasierów w Berlinie. Po ukończeniu obowiązkowej służby wojskowej w 1910 r. wrócił do Środy Wielkopolskiej.
Tam również w 1911 r. zawarł związek małżeński z Jadwigą Niklasiewicz. Miał trzech synów: Bronisława, Zygmunta i Henryka oraz córkę Marię.
W 1912 r. złożył egzamin mistrzowski w Poznaniu. W 1914 został powołany do armii niemieckiej. Walczył początkowo na froncie wschodnim a następnie we Francji. Został dwukrotnie ranny. Po zakończeniu wojny powrócił do Środy.
Podczas Powstania Wielkopolskiego wcielony został do Straży Ludowej w Środzie, uczestniczył w odbieraniu urzędów wojskowych i samorządowych (Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.12596). W styczniu 1919 wstąpił jako ochotnik do oddziału hr. Łąckiego w Zębowie pow. Nowy Tomyśl.
W okresie międzywojennym prowadził zakład rzeźnicko-wędliniarski najpierw w Środzie Wlkp. a później w Poznaniu.
Należał do ZPW – Koło Dzielnica III Zamek.
Zginął 06.03.1941 w KL Buchenwald. Symboliczny grób znajduje się w Poznaniu na cmentarzu górczyńskim.
