Wincenty Harembski (1890 – 1940)
Urodził się 15.04.1890 r. w Pałczynie (powiat wrzesiński), jako syn Józefa i Franciszki z domu Dopierała.
Pochodził z wielodzietnej rolniczej rodziny. Od 1903 r. był uczniem Gimnazjum Augusty Wiktorii w Poznaniu. Uczęszczał również do gimnazjów we Wschowie i Krakowie, gdzie w 1912 r. zdał maturę.
Powołany do armii niemieckiej, brał udział w I wojnie światowej w latach 1914 – 1916. Walczył na froncie zachodnim. Został zwolniony z wojska jako inwalida. Brał udział w Powstaniu Wlkp. i wojnie polsko – bolszewickiej do 1921 r.
W 1921 r. został absolwentem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Monachium, doktorem nauk medycznych, asystentem uniwersyteckim. Praktykował od 1923 r., w Poznaniu jako lekarz lecznicy kolejowej, a od 1927 r. w Odolanowie. Nostryfikował dyplom doktorski w 1925 r. na Uniwersytecie Poznańskim. Był autorem szeregu książek i artykułów z wiedzy medycznej.
W latach 1930 – 1935 był posłem na Sejm RP z ramienia Stronnictwa Narodowego. Mieszkał w Odolanowie, a od roku 1935 w Poznaniu przy ul. Fredry 12.
Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk i związku weterańskiego.
Został awansowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od 1.07.1925 r. z przydziałem do 7. Baonu Sanitarnego, potem w kadrze zapasowej 7. Szpitala Okręgowego.
Podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. został wzięty do niewoli radzieckiej w Brześciu nad Bugiem.
Osadzono go w jenieckim obozie w Starobielsku. Jego nazwisko znajduje się na Liście Starobielskiej 053/1 z 27 kwietnia 1940 r. pod numerem 3586. Przekazany do dyspozycji naczelnika NKWD w Charkowie, został zamordowany w piwnicach charkowskiego Zarządu NKWD. Jego ciało pochowano w zbiorowym dole w Leśnym Parku w Piatichatkach. Mord w Charkowie był dokonany na jeńcach zgromadzonych w obozie w Starobielsku w obwodzie woroszyłowgradzkim (obecnie obwód ługański na Ukrainie) przy trasie kolejowej Moskwa–Donbas. W ostatnich dniach marca 1940 r. sporządzono listy do stracenia. Jeńców przekazywano ze Starobielska do dyspozycji naczelnika NKWD obwodu charkowskiego. W Charkowie, w siedzibie Zarządu NKWD przy ul. Dzierżyńskiego 3, dokonano mordu, a ciała wywożono do dołów w Piatichatkach, niedaleko Charkowa.
Postanowieniem Sądu Powiatowego dla miasta Poznania z 23.03.1972 r. został uznany za zmarłego. Jako datę śmierci sąd określił dzień 9.05.1946 r.
Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5.10.2007 r. został awansowany pośmiertnie na stopień kapitana.
