Jan Kopeć (1901 – 1970)
Urodził się w dniu 01.06.1901 Miławie pow. Mogilno jako syn Jakuba i Heleny Szwarc.
W dniu 11.02.1919 r. zgłosił się ochotniczo do oddziału pod dowództwem sierż. Wolniewicza i brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku na odcinku frontu zachodniego pod Zbąszyniem a następnie Wolsztynem, Obrą, Kopanicą i Kargową.
Po zakończeniu walk powstańczych służył do 1922 r. w Wojsku Polskim w stopniu kaprala podchorążego. W okresie międzywojennym ukończył studia i pracował w zawodzie nauczyciela.
Podczas okupacji był poszukiwany przez Gestapo jako powstaniec wielkopolski. Stąd powziął decyzję o ucieczce do Generalnej Guberni. Tam prowadził tajne nauczanie.
Po 1945 r. pracował jako nauczyciel aż do przejścia na emeryturę w dniu 1.01.1963 r.
Zweryfikowany jako powstaniec wielkopolski. Ożeniony z Cecylią z domu Kozłowska (1901 – 1989).
Zmarł 14.11.1970 r. i leży pochowany wraz z żoną na nekielskim cmentarzu.
Odznaczony Wilkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/2004 z dnia 22.12.1969 r.
