Henryk Krajewski (1896 – 1985)
Urodził się w Brudzewie 10.01.1896 r. jako syn Władysława i Marty z domu Gregorowicz.
Jako były żołnierz armii pruskiej opuścił jej szeregi z końcem grudnia 1918 r. i niezwłocznie wstąpił do tworzących się oddziałów powstańczych. Od stycznia 1919 r. brał udział w walkach o wyzwolenie Krotoszyna, Sulmierzyc oraz na odcinku Zduny w grupie por. Stanisława Thiela – aż do zakończenia działań powstańczych w 9. Pułku Strzelców Wlkp.
Po skończonych działaniach powstańczych został przeniesiony do DOK VII w Poznaniu w stopniu podporucznika. W okresie międzywojennym pozostawał w Wojsku Polskim w 24. Pułku Piechoty w Łucku oraz Sztabie Głównym.
W kampanii wrześniowej 1939 r. brał udział w walkach przeciwko armii hitlerowskiej w stopniu kapitana, po kapitulacji internowany w Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Od dnia 31.12.1939 r. wstąpił do Armii Polskiej we Francji z przydziałem do Sztabu Głównego. Wcielony na terenie Anglii do I Korpusu Wojska Polskiego został awansowany do stopnia majora.
Ożenił się ponownie z Władysławą z domu Chylińska (1934 – 2016), z którą zawarł w Warszawie małżeństwo w dniu 24.12.1982 r.
Zmarł w dniu 22.10.1985 r. i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.16-0.131 z dnia 16.02.1973 r.
