Władysław Marszał (1896 – 1978)
Urodził się 3.09.1896 w Świątnikach Małych (pow. Gniezno) jako syn Michała i Wiktorii z d. Szydlarskiej.
Po ukończeniu szkoły powszechnej odbył jednoroczne przeszkolenie rolnicze we Wrześni. Mieszkał w Otocznej.
W kwietniu 1917 r. został powołany do armii niemieckiej i wysłany na front francuski. W październiku 1918 dostał urlop i do wojska już nie wrócił.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Walczył w II Kompanii Wrzesińskiej pod Zdziechową, Szubinem. Podczas walki o Szubin 8.01.1919 został ranny odłamkiem szrapnela w prawe ramię. Wieczorem został przewieziony wraz z innymi rannymi do szpitala w Szubinie. Następnego dnia zostali przetransportowani do obozu dla jeńców w Bydgoszczy. Po kilku dniach odbył się niemiecki sąd wojenny, który skazał każdego z osadzonych na 8 lat fortecy w Magdeburgu za zdradę ojczyzny niemieckiej. Po kilku miesiącach spędzonych w niewoli udało mu się zbiec. Dotarł do Berlina do polskiego konsulatu. Po dwóch tygodniach został wysłany jako robotnik sezonowy do Polski. Po przybyciu do garnizonu w Poznaniu poddał się operacji prawego ramienia. Uraz jakiego doznał podczas bitwy szubińskiej spowodował trwałe kalectwo. W 1923 r. został zdemobilizowany w stopniu kaprala.
Podjął pracę w Fabryce Konserw Mięsnych w Poznaniu. Był członkiem PPS Lewica.
Został zweryfikowany 30.05.1934 (numer weryfikacji 10611).
19.10.1939 został aresztowany przez Gestapo. Przez 7 miesięcy był więźniem Fortu VII.
W 1941 po śmierci żony opuścił Poznań i zamieszkał w Miłosławiu. Po wyzwoleniu zamieszkał w Trzebiatowie. Pracował jako kontroler sanitarny w Rzeźni Miejskiej do października 1959 r.
Był członkiem ZBoWiD w Szczecinie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą RP W 2/72 mianowany na podporucznika.
Zmarł 16.10.1978. Spoczywa na cmentarzu w Trzebiatowie.
