Bronisław Matuszak (1899 – ?)
Urodził się 13.10.1899 w Bystrzycy (pow. Mogilno) jako syn Antoniego i Teofili z d. Zawierucha.
W latach 1906 – 1913 uczęszczał do szkoły powszechnej w Trzemesznie.
W 1917 r. został powołany do armii niemieckiej i przydzielony do 6. Pułku grenadierów w Poznaniu. Wiosną 1918 został wysłany na front francuski. W maju 1918 został ranny i przebywał w szpitalu wojskowym w Marle we Francji. Po wyzdrowieniu wrócił ponownie na front. W październiku został ponownie ranny i wysłany do szpitala w Bawarii. Otrzymał urlop, z którego już do wojska nie wrócił.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Brał udział w potyczce pod Zdziechową, walkach pod Szubinem, Rynarzewem, Budzyniem, Łabiszynem, Antoniewem z Kompanią Wrzesińską.
Następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej z 2. kompanią 58 pp. We wrześniu 1920 został ranny pod Stepankami pod Kobryniem i odesłany do szpitala wojskowego w Poznaniu. Został zdemobilizowany we wrześniu 1921 r.
Po zwolnieniu z wojska zgłosił się do Straży Celnej w Wieleniu. Po ukończeniu szkoły został wysłany na granicę zachodnią. Był przodownikiem Straży Granicznej.
W 1923 w Parchowie (pow. Kartuzy) zawarł związek małżeński. Miał troje dzieci: Zygmunta, Halinę i Zbigniewa.
W 1926 r. był kierownikiem placówki Jamno. Numer służbowy 1933.
W 1935 r. mieszkał w miejscowości Zamarte (pow. Chojnice). Był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych RP – Koło Kamień Pomorski.