Kazimierz Wojciech Młokosiewicz (1893 -1945)
Urodził się 13.04.1893 r. w Olszynie (Ostrzeszów) jako syn Michała i Antoniny z domu Piątkiewicz.
Dekretem Komisariatu NRL nr 51 z dnia 9.05.1919 r. sierżant Młokosiewicz został przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim i mianowany podporucznikiem w piechocie. Skierowany został do służby w 3. Pułku Strzelców Wlkp., przemianowanego na 57. Pułk Piechoty i został tam adiutantem I Batalionu od 7.06.1919 do 9.07.1920 r. Później został porucznikiem rezerwy tego pułku.
W dniu 3.02.1923 r. wziął ślub w Poznaniu z Zofią z domu Skirmunt (ur. 1900 r. gub. wileńska – 1969) z którą mieli dzieci:
- Jerzego (ur. w Strzałkowie w dniu 14.12.1923 r., zmarł 31 stycznia 1995 r. w Warszawie, mieszkaniec Słupcy, w Powstaniu Warszawskim walczył pod pseudonimem „Wolski” w batalionie „Bałtyk” Zgrupowania Pułku „Baszta” – Kompania B-3-1 pluton, ciężko ranny – stracił lewą rękę, po upadku powstania znalazł się w niemieckiej niewoli w Stalagu w Skierniewicach, po wojnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, dyrektor oddziału NBP w Słupcy),
- Halinę (zamężną Skupniewicz),
- Aleksandrę (zamężną I voto Owczarzak, II voto Bęć),
- Lidię (zamężną Horodyńska)
- Henryka.
W październiku 1923 r. przeprowadzili się do Strzałkowa. Mieszkał w Strzałkowie, był kierownikiem Rolnika.
W związku z konspiracyjną działalnością syna Jerzego 14 lipca 1944 r. Kazimierza Młokosiewicza wraz z żoną i córkami Haliną, Aleksandrą i Lidią osadzono w obozie w Żabikowie. Zostali zwolnieni 1 sierpnia 1944 r.
Kazimierza osadzono tam ponownie 11 listopada 1944 r. (nr obozowy: 20 075). Prawdopodobnie w 1945 r. został zastrzelony przez załogę obozową. Ciało nie zostało zidentyfikowane. Jego żona Zofia po ewakuacji obozu w Żabikowie była więźniarką obozu w Ravensbrück.
