Franciszek Orzechowski (1892 – 1963)
Urodził się 17.11.1892 we Wszemborzu jako syn Kazimierza i Katarzyny z d. Tabaka.
Do 19 roku życia mieszkał z rodzicami i pomagał im w pracach rolnych. W 1912 został powołany do służby wojskowej w armii niemieckiej. W czasie I wojny światowej został dwa razy ranny.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim z bronią w ręku jako ochotnik w 2. kompanii wrzesińskiej. Uczestniczył w rozbrojeniu żandarmów i urzędników niemieckich w Borzykowie i okolicy, oswobodzeniu i zajęciu garnizonu we Wrześni, w potyczce pod Zdziechową, w walkach o Szubin. Później pozostał w Wojsku Polskim. Był podoficerem zawodowym, początkowo starszym sierżantem a następnie chorążym. Służył kolejno w 67 pp, 56 pp, 57 pp, 7 Batalionie Administracyjnym w Poznaniu. W latach 1931-1939 służył w 1. Batalionie Pancernym w Poznaniu a następnie w 12. Batalionie Pancernym w Łucku. W czasie II wojny światowej był internowany na Węgrzech, potem przebywał we Francji i Anglii. Pełnił funkcję oficera płatnika w 3. Pułku Pancernym w Anglii a później w 87. Obozie Repatriacyjnym. Po wojnie wrócił do Polski.
Ożenił się z Agnieszką Pawłowską. Ich dzieci to: Franciszek Józef, Antonina, Eugeniusz Mieczysław. Mieszkał w Poznaniu ul. Kossaka 7/5.
W 1938 r. starał się o Medal Niepodległości. Jego wniosek został odrzucony.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 08.01-0.716 z dnia 1958-08-0.
Zmarł 28.01.1963. Spoczywa w Poznaniu na Junikowie.
