Stanisław Pietraszak (1880 – ?)
Urodził się 6.04.1880 r. w Chwałkowicach jako syn Wojciecha i Apolonii z domu Wojtkowiak. Do szkoły powszechnej uczęszczał początkowo w Czekuszewie a ostatni rok w Powidzu, dokąd się przenieśli po zakupieniu gospodarstwa. W 1898 r. wyjechał do Westfalii, gdzie pracował w kopalni węgla.
W 1899 r. został powołany do służby wojskowej, którą odbył w Cassel w Infanterie Regiment nr 83. Następnie pracował w gospodarstwie rodziców do 1909 r. Wtedy ojciec zakupił restaurację w Powidzu. Zawarł też związek małżeński z Teodozją Oziembowską z Przybrodzina. Dalej pracował od 1910 r. jako listonosz. Po wybuchu wojny służył w 1. Kompanii Reserve Infanterie Regiment nr 49 z Gniezna i walczył na froncie wschodnim. Walcząc jako rezerwista w bitwach od 8 do 27 lutego 1915 r. na Mazurach, został ranny w rękę i przebywał w szpitalu w miejscowości Burg koło Magdeburga. Po wyleczeniu skierowany do szkolenia rekrutów w Wałczu, gdzie przebywał do kwietnia 1918 r. Stąd został skierowany na front francuski. Tu z początkiem lipca zachorował i został skierowany do szpitala do Drezna, a następnie do Kołobrzegu, skąd uzyskał 4 tygodniowy urlop.
Urlop ten kończył się 24 września 1918 r., ale z urlopu już do wojska nie powrócił. Brał udział w Powstaniu Wlkp. w okresie od 28.12.1918 r. do 20.02.1919 r. Walczył w kompanii Powidzkiej pod dowództwem por. Józefa Bilskiego przy oswobodzeniu Powidza, Anastazewa, Sarnówka.
Po zakończeniu powstania służył do marca 1919 r. w Straży Ludowej w Powidzu. Po tym okresie od 1922 r. pełnił służbę jako listonosz, a następnie uruchomił z Józefem Kozłowskim Bank Ludowy, w którym pracował do 1940 r. Był prezesem między innym Towarzystwa Powstańców i Kółka Rolniczego. Był też komisarycznym burmistrzem Powidza.
Po 1934 r. był sołtysem Powidza do 1945 r., a po wojnie pracował jako stróż w Łazienkach będących Rejonem Leśnym od 1954 do 1957 r.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 11.04-0.899 z dnia 4.11.1958 r.