Ignacy Piotrowski (1899 – 1968)
Urodził się w dniu 22.12.1899 r. w Barczyźnie jako syn Stanisława i pochodzącej z Marzenina Katarzyny Maślińskiej.
W 1907 r. ojciec jego, Stanisław, sprzedał gospodarstwo rolne w Barczyźnie i kupił z rąk niemieckich gospodarstwo na Zawodziu. W Barczyźnie Piotrowski był jedynym Polakiem w otoczeniu gospodarstw niemieckich. Jego gospodarstwo zakupił Wachowiak, przybyły z robót w USA.
Bez przeszkolenia wojskowego udał się ochotniczo na powstanie w składzie Kompanii Nekielskiej pod dowództwem Zdzisława Beutlera. Zadanie czuwania nad niedoświadczonym powstańcem otrzymał starszy brat Walenty, który zginął na froncie. Według „Oświadczenia” Wincentego Tomczaka (zamieszczonego dalej) podczas ostatniej walki na froncie, pod Rynarzewem został postrzelony w lewą rękę i w ładownicę pełną naboi. Wcielony został do 10 Kompanii 4 Pułku Strzelców Wlkp. Z frontu wrócił ciężko chory na tyfus. W związku z tym nie został powołany do wojska na wojnę antybolszewicką.
Ożenił się z Katarzyną Strzyżewską z Gąsiorowa.
Wywędrował z Nekli i kupił gospodarstwo w Mosinie (2 ha), gdzie pobudował mały domek przy ul. Skrzyneckiej 4. Tam urodziła się córka Anna i syn Edward. Oprócz uprawy roli, parał się wywózką drzewa z lasu.
Podczas okupacji został wysiedlony, a syn Edward został wywieziony do obozu.
Zmarł w dniu 7.07.1968 r. na zawał serca w Mosinie i tam został pochowany.
