Wojciech Skibiński (1899 – ?)
Urodził się 13 kwietnia 1899 r. w Sławnie pow. Gniezno, w rodzinie Franciszka i Małgorzaty z domu Kasprzak. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Otocznie, Strzałkowie i Młodziejowicach.
W 1917 r. został wcielony do armii niemieckiej, a po wybuchu rewolucji w Niemczech wrócił do domu i w styczniu 1919 r. przystąpił do Powstania Wielkopolskiego. Po jego zakończeniu pozostawał w wojsku do grudnia 1921 r.
W listopadzie 1922 r. rozpoczął praktykę w prywatnym Nadleśnictwie Marzelewo pow. Września, gdzie uczył się leśnictwa do 1926 r. W styczniu 1927 r. otrzymał posadę borowego w prywatnym Nadleśnictwie Grąblin, Leśnictwo Góry, w majętności Gosławice pow. Konin, gdzie pracował do wybuchu wojny.
Zmobilizowany w sierpniu 1939 r., dostał się we wrześniu do niewoli niemieckiej, skąd został zwolniony w październiku tegoż roku. Wrócił do Leśnictwa Góry i pracował tam przez całą okupację, a także po zakończeniu wojny.
W 1947 r. ukończył kurs dla leśniczych w Bedoniu i w 1948 r. objął Leśnictwo Skulsk w Nadleśnictwie Kazimierz Biskupi, w łódzkim Rejonie Lasów Państwowych. Po zmianach organizacyjnych pracował w tym samym miejscu, ale już w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Poznaniu i przeszedł na emeryturę z końcem kwietnia 1964 r.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021