Tadeusz Stęszewski (1893 – 1982)
Urodził się w dniu 29.10.1893 r. w Bugaju jako syn Waleriana i Kazimiery z domu Malińskiej.
Brał udział w strajku szkolnym w Miłosławiu w latach 1906-1907. Powołany do Armii Niemieckiej w dniu 2.08.1914 r. był sanitariuszem w oddziałach bydgoskich. Po załamaniu się Niemiec i powrocie z wojny światowej 1918 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Miłosławiu. W czasie od dnia 28.12.1918 r. do dnia 4.01.1919 r. służył jako ochotnik w powstańczej kompanii wcielonej do Batalionu Wrzesińskiego. Zdobywał wrzesińskie koszary pod dowództwem ppor. Alojzego Nowaka oraz brał udział w walkach pod Gnieznem, Strzelnem i Zdziechową. W związku z organizowaniem formacji wojskowych wstąpił jako ochotnik do 3. Baterii 1. Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu na Sołaczu. Awansowany na stopień podporucznika, uchwała numer W 15/72.
W 1923 w Poznaniu zawarł związek małżeński z wdową Teresą Scholz z d. Bulczyńską (1887-1959).
Zmarł w dniu 10.02.1982 r. w Poznaniu i został 17.02.1982 r. pochowany na cmentarzu junikowskim.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.17.-0.1046 z dnia 17.12.1958 r.
