Jan Struta (1903 – 1966)
Urodził się 20 grudnia 1903 r. w Dziewokluczu, pow. chodzieski. Jego rodzicami byli Józef Struta i Wanda Król. Miał sześć sióstr: Walerię zamężna Kruk, Leokadię zamężna Pacholczak, Bronisławę zamężna Buchwald, Stanisławę, Marię zamężna Bura, Władysławę zamężna Tabaka.
Ukończył szkołę powszechną.
5 stycznia 1919 r. zgłosił się jako harcerz ochotnik do oddziałów powstańczych w okolicy Budzynia i brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim do 20 lutego. Pod dowództwem ppor./ppłk Włodzimierza Kowalskiego uczestniczył w walkach o Chodzież w składzie kompanii budzyńskiej. Pod koniec lutego ze względu na wiek został z oddziałów zwolniony.
Następnie został powołany do odbycia służby w Wojsku Polskim i służył w kawalerii.
Po odbyciu służby wojskowej przez całe życie pracował jako krawiec. W 1938 r. zawarł związek małżeński z Heleną Jakubowską (ur. 20.05.1914 w Kaczanowie pow. wrzesiński). Pierwsza urodziła się córka Gabriela (1941) zamężna Broniewska, druga Barbara (1942) zamężna Jaworska i kolejno Marian (1948) – wojskowy, Lucyna (1950) zamężna Sadowska oraz Piotr ( 1954).
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (17.01. 1958).
Zmarł 23.10.1966 r. we Wrześni i został pochowany na miejscowym cmentarzu komunalnym (sektor 2, rząd 1D, grób 42). Żona zmarła 1 lipca 2003 r.
W Powstaniu Wielkopolskim uczestniczyli również: jego ojciec Józef Struta, wuj Piotr Struta i kuzynowie Jan i Franciszek Strutowie oraz mąż siostry Franciszek Pacholczak.
Biogram pochodzi z książki „Budzyń i jego powstańcy”, autorką jest Ewa Kabat.
