Wojciech Szczepański (1896 – 1965)
Urodził się 1 kwietnia 1896 w Bronisławiu pow. Środa, w rodzinie Józefa i Elżbiety z domu Nur (brat Wojciecha).
W 1912 r. rozpoczął praktykę leśną w pruskim Nadleśnictwie Czeszewo w powiecie wrzesińskim i kontynuował ją do powołania w szeregi armii niemieckiej w 1915 r. Walczył na froncie wschodnim i ranny dostał się do niewoli rosyjskiej, z której powrócił w 1918 r. Ponownie wcielony do armii niemieckiej w październiku 1918 r. zdezerterował i ukrywał się do wybuchu Powstania Wielkopolskiego.
W Powstaniu Wielkopolskim brał udział ochotniczo od końca grudnia 1918 r. do końca lutego 1919 r. w szeregach Kompanii Grodziskiej, z którą brał udział w walkach pod Zbąszyniem i Nowym Tomyślem oraz w przejmowaniu władzy w Grodzisku i Buku.
Po Powstaniu odbywał służbę w 155 Pułku Piechoty. Zwolniony z wojska w lipcu 1921 r. pracował jako leśniczy w Książu do 1931 r.
Później prowadził sklep bławatny w Książu do wybuchu wojny w 1939 r. Wysiedlony w grudniu 1939 r. do Sokołowa Podlaskiego w Generalnej Guberni, pracował jako pomocnik leśny do 1944 r.
Później przeniósł się do Kocierzowa koło Radomska, gdzie pracował do końca wojny jako ogrodnik. Powrócił do Książa i zajmował się rolnictwem.
Zmarł 17 maja 1965 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Książu.
W 1958 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021