Nikodem Szymański (1902 – ?)
Urodził się 3 września 1902 r. w Zaniemyślu pow. Środa, w rodzinie Piotra i Marianny z domu Bykowicz. Ukończył szkołę powszechną w Zaniemyślu w zakresie 7 klas i w styczniu 1918 r. rozpoczął praktykę leśną w lasach kórnickich Władysława Zamoyskiego.
W grudniu 1918 r. przystąpił jako ochotnik do Powstania Wielkopolskiego w Straży Ludowej w Zaniemyślu, a w styczniu 1919 r. w szeregach 5 Baterii 1 Pułku Artylerii Polowej walczył pod Zbąszyniem, Łomnicą i Perzynami, a następnie na froncie nadnoteckim. Po powstaniu pozostał w wojsku do grudnia 1920 r. Zweryfikowany w 1935 r. jako powstaniec, należał do Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej w Kole Poznan-Górczyn.
Od października 1921 r. do końca grudnia 1923 r. odbywał praktykę w państwowym Nadleśnictwie Czeszewo, po czym został przeniesiony do Nadleśnictwa Oborniki charakterze manipulanta w tartaku. W 1927 r. ukończył Państwową Szkołę dla Leśniczych w Margoninie i został zatrudniony najpierw jako podleśniczy, a od 1932 r. jako leśniczy Leśnictwa Grzybno w Nadleśnictwie Mosina. Od końca września do lutego 1945 r. pracował jako pomocnik w niemieckim urzędzie leśnym w Puszczykowie.
Po wyzwoleniu podjął pracę w Nadleśnictwie Sowiniec. W styczniu 1955 r. został przeniesiony do Rejonu Lasów Państwowych, a później Dyrekcji Okręgowej Lasów Państwowych w Poznaniu jako referent mechanizacji i brakarz. Przeszedł na emeryturę z końcem września 1969 r.
Zmarł 3 grudnia 1990 r. w Mosinie i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.
W 1971 r. został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a w 1972 r. Rada Państwa mianowała go na stopień podporucznika.
źródło: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021