Ludwik Tabaka (1896 – 1969)
Urodził się 23.08.1896 r. w Graboszewie jako syn nadzorcy melioracyjnego Franciszka i Anny z domu Staszak. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę od 1913 r. w szkole handlowej w Gnieźnie.
Po ukończeniu szkoły został wcielony do Infanterie-Regiment von der Goltz (7. Pommersches) nr 54 w Kołobrzegu. Walcząc na froncie francuskim, został dwukrotnie ranny w grudniu 1916 r. i w maju 1918 r. Zgłosił się w wojsku do szkoły pilotów.
Po ukończeniu wojny i powrocie do domu wstąpił do Kompanii Borzykowskiej 6.12.1918 r., pełniącej wówczas rolę ochrony granicy. 28.12.1918 r. kompania ta przejęła urząd celny i pocztę z rąk niemieckich, po czym wyruszyła zaraz do Wrześni i została wcielona do 2. Kompanii Wrzesińskiej. W bitwie szubińskiej w dniu 8 stycznia 1919 r. został wzięty do niewoli, w której przebywał 9 miesięcy. Sądownie został skazany na karę 10 lat fortecy. W dniu 11.10.1919 r. powrócił do kraju, pozostając do 11.07.1921 r. w wojsku. Walczył na froncie zachodnim i bolszewickim. Zdemobilizowany w stopniu sierżanta.
Mieszkał w Strzałkowie przy ul. Nowej. Żonaty, miał troje dzieci, syna Jerzego i córki: Sabinę i Danielę.
Po pobycie w Strzałkowie zamieszkał w Zbąszyniu, potem w Zielonej Górze.
Został zweryfikowany przez Związek Powstańców Wlkp. w dniu 17.06.1933 r. pod nr 7927. Był założycielem koła Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914 – 1919 r. w Kopanicy oraz sekretarzem strzałkowskiego koła.
Mianowany na stopień podporucznika.
Zmarł w dniu 24.02.1969 r. i został pochowany na Starym Cmentarzu w Zielonej Górze.
Odznaczony:
- Krzyżem Walecznych,
- Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę 1918 – 1921”,
- Odznaką Frontu Litewsko – Białoruskiego.
