Wolniewicz Władysław

Władysław Wolniewicz (1890 – 1978)

Urodził się w dniu 8.07.1890 r. w Gorzycach jako syn Franciszka i Bronisławy z domu Ciszak.

Pochodził z rodziny rzemieślniczej. Ukończył gimnazjum w Poznaniu, do 1914 roku przez kilka lat był praktykantem leśnym. Został leśniczym w Kotuszu, powiat Grodzisk.

Zmobilizowany do armii niemieckiej walczył podczas I wojny światowej na froncie zachodnim, gdzie został dwukrotnie ranny. Po powrocie do zdrowia został leśniczym w Kotuszu.

Brał udział w Powstaniu Wlkp. Zorganizował oddział powstańczy w Parzęczewie przekształcając parzęczewską Straż Ludową w powstańczą drużynę a później w powstańczy baon.

Uczestniczył wraz ze swoim oddziałem powstańców w walkach pod Wolsztynem, Kopanicą, zdobyciu Kargowej oraz w krwawych walkach pod Chwalimiem.

Brał udział w odsieczy pod Babimostem ratując rozbity regularny baon poznański por. Krausego, utrzymaniu Kopanicy i zatrzymaniu ofensywy Grenzschutz’u pod Grójcem. Wsławił się w bitwie pod Kargową.

Po powstaniu został sierżantem wojsk powstańczych, oficerem Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego. Służył w 73 Pułku Piechoty. Został zawodowym wojskowym.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym był dyrektorem tartaków w miejscowości Mostki w woj. kieleckim.

Zawarł powtórnie małżeństwo w dniu 8.01.1977 r. w Kwidzynie z Marianną Grzywacz.

Awansowany na stopień majora, uchwała numer W 2/72.

Zmarł w dniu 13.09.1978 r. w Baldram koło Kwidzyna.

Odznaczony:

  • Krzyżem Walecznych,
  • Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.29-0.353 z dnia 29.08.1968 r.

UWAGA: nazwa oddziału z Parzęczewa została przyjęta przez powstańców jako Drużyna Parzęczewska, jednak jej siła odpowiadała sile batalionu (baonu). Stąd autor stosuje nazwę drużyna (baon) parzęczewski. Parzęczewo to wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec

Władysław Wolniewicz (zdjęcie udostępnił  Andrzej Grzywacz)
Władysław Wolniewicz (zdjęcie udostępnił Andrzej Grzywacz)
Władysław Wolniewicz - cmentarz w Kwidzynie (zdjęcie udostępnił Andrzej Gebel)
Władysław Wolniewicz – cmentarz w Kwidzynie (zdjęcie udostępnił Andrzej Gebel)
Władysław Wolniewicz - nowy nagrobek dzięki staraniom p. Andrzeja Gebel i p. Andrzeja Grzywacza - cmentarz w Kwidzynie
Władysław Wolniewicz – nowy nagrobek dzięki staraniom p. Andrzeja Gebel i p. Andrzeja Grzywacza – cmentarz w Kwidzynie

List Władysława Wolniewicza, rencisty, byłego dowódcy powstańczej drużyny (baonu) Parzęczewskiej, zam. w Bedronach poczta Tychnowy powiat Kwidzyn

Bedrony [Baldram], dnia 15 września 1965

Do
Krajowej Komisji Środowiska Powstańców Wlkp.
przy
Zarządzie Okręgu ZBoWiD w Poznaniu.

Niniejszym prosiłbym o wyjaśnienia przyczyn zaistniałych nieścisłości historycznych odnośnie mojego uczestnictwa na czele drużyny (baonu) parzęczewskiej w Powstaniu Wielkopolskim w akcjach pod Kopanicą, Kargową, Chwalimem i Süsloch.

Od kolegi powstańca Franciszka Dominiaka z Parzęczewa powiat Kościan, byłego mojego podkomendnego, dowiaduję się, że nie ma mnie, jak i drużyny (baonu) parzęczewskiej na historycznych listach ewidencyjnych uczestników powstania, po prostu wraz z drużyną parzęczewską zaginąłem i dla historii nie istniejemy.

Sądzę, że dla ścisłości historycznej jest wskazane, abym wraz z drużyną parzęczewską znalazł się w ewidencji historycznej, przeciwnie, byłoby niezgodne z prawdą i wysoce krzywdzące dla poległych, rannych, zmarłych i jeszcze żyjących uczestników walk tejże drużyny (baonu) parzęczewskiej pod Kopanicą, Kargową, Chwalimiem i leśniczówką Süsloch.

Tylko ja, jako były dowódca drużyny (baonu) parzęczewskiej jestem w możności odtworzyć fragmenty walk tamtych czasów i zachowanie tych zrywów dla potomności. Faktem jest, że w broszurze Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 r. wydanej w Poznaniu w 1956 r. nic się absolutnie o czynnej walce drużyny (baonu) parzęczewskiej nie wspomina, nie wspomina się również kiedy i przez kogo zajęta i utrzymana została Kargowa, natomiast wspomina się o zajęciu przez oddziały polskie Babimostu.

Zajęcie Babimostu przez oddział Nieboraka umożliwione zostało dzięki uprzedniemu zajęciu Kargowej przez drużynę (baon) parzęczewską.

W wyniku zajęcia Kargowej drużyna (baon) parzęczewska poniosła w walkach pod Chwalimiem i leśniczówka Süsloch straty. Polegli Nikodem Konieczny i Stanisław Juskowiak z Wielkich Łąk oraz został lekko ranny Kwiatek.

Niestety nie pamiętam poległych z oddziału ubezpieczenia kolo leśniczówki Süsloch.

Fakty te dowodzą niezbicie aktywnego udziału drużyny (baonu) parzęczewskiej w Powstaniu Wielkopolskim i należałoby takowe we właściwych ewidencyjnych dokumentach utrwalić.

Ze swej strony stwierdzam z zadowoleniem fakt umieszczenia tablicy pamiątkowej ku czci poległych Koniecznego i Juskowiaka w Wielkich Łąkach przez ZBoWiD, co jednak nie wyczerpuje faktów historycznych, ze względu na resztę zmarłych i jeszcze żyjących uczestników z terenu Parzęczewa, Wąbiewa, Lubiechowa, Trzcinicy, Puszczykowa, Goździchowa, Kamieńca, Wielkich Łąk,Wilanowa i Kotusza.

Na wiele dni przed wypadkami 27 grudnia 1918 r. w Poznaniu, jako były wojskowy, podjąłem na terenie Parzęczewa i przyległych wsi organizację drużyny (baonu) parzęczewskiej, przeprowadzając ćwiczenia z komendą polską i prowadząc ewidencję mężczyzn wojskowych i niewojskowych oraz powołując takowych na podstawie spisów dostarczonych przez sołtysów pod broń,.

Organizację drużyny (baonu) parzęczewskiej prowadziłem wbrew intencjom i woli właściciela majątku Parzęczewo hrabiego Jana Potworowskiego, u którego byłem pracownikiem administrując lasami tegoż majątku i zamieszkując na leśniczówce w Kotuszu, wsi wyłącznie niemieckiej.
Przedstawiając powyższe uważam, że w imię historycznej prawdy i faktów należałoby ewidencję historyczną uzupełnić i zrewidować opierając się na relacjach żyjących jeszcze uczestników i członków drużyny parzęczewskiej, a mianowicie:

  1. z Parzęczewa: Franciszek Dominiak, Franciszek Górny, Stanisław Mielczarek, Jan Krawczyk, Michał Wieczorek,
  2. z Wąbiewa: Michał Koźlik,
  3. z Trzcinicy: Walenty Pieprzyk,
  4. z Lubiechowa: Franciszek Domin, Piotr Drgas, Jan Gawron, Franciszek Rybarczyk
  5. z Kamieńca: Graf Stanisław,
  6. z Wilanowa Józef Dominiak,
  7. z Grodziska: Alojzy Górny,
  8. z Kotusza, obecnie Bedrany: Władysław Wolniewicz, były dowódca drużyny parzęczewskiej.

Powołując się na powyższe, mam nadzieję, że Komisja Środowiska Powstańców Wielkopolskich zainteresuje się w imię obiektywnej prawdy i faktów historycznych i wyciągnie odpowiednie i właściwe wnioski i przeprowadzi stosowne korektury badając wnikliwie powyższą sprawę.

Istnieje prawdopodobieństwo, że żyją jeszcze dalsi członkowie drużyny parzęczewskiej, rozpierzchnięci po terenie Rzeczpospolitej Polskiej Ludowej.

Wolniewicz
b. dowódca drużyny parzęczewskiej