Tomasz Wojtkowiak (1894 – 1966)
Urodził się 11.09.1894 w Sokołowie jako syn Michała i Agnieszki z d. Musielak.
Uczęszczał do szkoły powszechnej we Wrześni. Był uczestnikiem drugiej fali strajków szkolnych we Wrześni. Brał udział w tajnych kółkach nauczania języka polskiego i historii, działających we Wrześni z inicjatywy Marii Thiel. Należał do Towarzystwa Terminatorów we Wrześni, w którym był członkiem zarządu i kilka lat prezesem. Następnie pracował w kancelarii adwokackiej i notarialnej Stefana Zygmunta Thiela.
W październiku 1915 został powołany do armii niemieckiej.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim (Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.7490). Wstąpił ochotniczo w szeregi powstańcze w Powstaniu Wlkp. w dniu 27 grudnia 1918 r. do kompanii wrzesińskiej, wcielonej później w skład 4. Pułku Strzelców Wlkp. Brał czynny udział z bronią w ręku w walkach powstańczych pod dowództwem Wiewiórowskiego przy zajęciu koszar wrzesińskich, następnie w bitwie pod Zdziechową w dniu 31 grudnia 1918 r. oraz w bitwie pod Szubinem w dniu 8 stycznia 1919 r., gdzie został wzięty do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozie w Bydgoszczy, a następnie w obozie jeńców Altdamm koło Szczecina do miesiąca września 1919 r., skąd zbiegł i powrócił chory do domu. W miesiącu listopadzie 1919 roku na skutek ogólnego wyczerpania sił fizycznych i utraty zdrowia w czasie przebywania w niewoli, został z szeregów Wojska Polskiego zdemobilizowany w stopniu starszego szeregowego.
Następnie podjął pracę w Wydziale Powiatowym we Wrześni. W latach 1920-1927 pracował w charakterze sekretarza sądowego w Sądzie Powiatowym w Wieleniu, Sądzie Powiatowym w Nowym Tomyślu, Sądzie Powiatowym w Czarnkowie a później w Sądzie Powiatowym w Międzychodzie. W latach 1927-1940 pracował w Poznańskim Ziemstwie Kredytowym w Poznaniu.
W 1925 zawarł związek małżeński z Marią Jerzy. Ich dzieci to: Jerzy (1925), Zbigniew (1928)
Od 4.03.1936 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Czwartaków w Poznaniu.
Został zweryfikowany (nr kartoteki 15840, numer Ref. Hist. 24285).
W lutym 1940 został wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni. W czasie okupacji pracował w Sądzie Okręgowym w Radomiu w kasie sądowej.
W kwietniu 1945 powrócił do Poznania i pracował w Poznańskim Ziemstwie Kredytowym aż do jego likwidacji w 1950 r.
Później podjął pracę w Wydziale Osiedleńczym przy Banku Komunalnym Oddział w Poznaniu, a potem w Wydziale Kwaterunkowym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Poznaniu.
Był członkiem ZBoWiD – Koło Jeżyce. Mieszkał w Poznaniu ul. Dąbrowskiego 33/7.
Jego dwaj bracia zginęli w czasie wojny. Czesław w 1939 r. a Piotr w 1942 w KL Gusen.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwała Rady Państwa nr: 01.24-0.26 z dnia 1958-01-24.
Zmarł w Poznaniu 13.10.1966. Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu Junikowo.
