Kazimierz Tadeusz Rabski (1887 – 1940)
Syn Władysława (budowniczego) i Heleny z Hübscherów, urodził 21 lutego 1887 r. w Miłosławiu (powiat wrzesiński).
Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1909 r. rozpoczął studia medyczne w Lipsku i Monachium. Ostatecznie szkołę wyższą ukończył w 1914 r. we Wrocławiu.
W czasie praktyki lekarskiej pełnił funkcje wiceprezesa Izby Lekarskiej w Poznaniu i lekarza Ubezpieczalni Społecznej. W latach 1915-1916 pracował jako lekarz cywilny w Szpitalu Wojskowym w Kołbaskowie. Wkrótce wyjechał do pracy w Szwajcarii, skąd po powrocie w czerwcu 1918 r. zaciągnięty został do armii niemieckiej. W tym samym roku władze wojskowe skierowały go do dyspozycji głównego szpitala twierdzy Poznań. W listopadzie 1918 r. skierowany do służby w Grodzisku Wielkopolskim i rozpoczął pracę jako lekarz pułkowy.
W Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestniczył w wojnie 1919-1921 r. jako lekarz 155. i 159. Pułku Piechoty. W marcu 1920 r. otrzymał zaświadczenie uprawniające do sprawowania urzędu lekarza powiatowego w Polsce. W 1922 r. przeniesiony do rezerwy, przydzielony do 15. Pułku Ułanów, później 10. Szpitala Okręgowego w Przemyślu.
26 września 1923 r. w Grodzisku Wielkopolskim zawarł ślub z nauczycielką Heleną Kubicą.
Członek Towarzystwa im. Tomasza Zana. Szerokie, pozazawodowe zainteresowania bibliofilskie, malarskie i muzyczne przerwane zostały 23 sierpnia 1939 r., kiedy zmobilizowano go do Warszawy. W stolicy organizował szpital polowy. Po wybuchu wojny ewakuował go na wschód Polski. Po 17 września dostał się do niewoli radzieckiej między Łuckiem a Kowlem.
W styczniu 1940 r. do rodziny dotarła karta pocztowa z obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD w Charkowie, w kwietniu 1940 r.
Sąd Grodzki w Poznaniu 13 czerwca 1949 r. uznał dr. med. Kazimierza Rabskiego za zmarłego. Na cmentarzu w Grodzisku Wielkopolskim znajduje się tablica wspomnieniowa, umieszczona na grobowcu wdowy po śp. Kazimierzu Rabskim. Awansowany pośmiertnie na stopień majora.
Biogram pochodzi z książki p. Sebastiana Tulińskiego “Synowie Grodziska Wielkopolskiego, Granowa, Kamieńca, Rakoniewic, Wielichowa w dołach śmierci Katynia, Charkowa, Miednoje”
