Urodził się w dniu 11.04.1887 r. w Nekli jako syn Michała i Rozalii z domu Rybackiej.
Podczas I wojny światowej służył w wojsku niemieckim. Podczas walk został ranny w maju 1917 r. Był pierwszym dowódcą Kompanii Nekielskiej. Przeszedł jako dowódca plutonu szlak bojowy kompanii na froncie nadnoteckim. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Zdemobilizowany w stopniu sierżanta.
W okresie międzywojennym pracował jako dekarz i między innymi świadczył usługi dla PKP.
W czasie II wojny nękany rewizjami, bity i katowany przez Niemców, zabrany jako zakładnik do Fortu VII, cudem uratowany przed rozstrzelaniem w Małej Górce, gdzie będąc skierowany do rozstrzelania znalazł się w grupie zwolnionej.
Zmarł w dniach oswobodzenia Nekli przez Rosjan.
Założyciel Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Nekli (i jego komendant) a w dniu 9.10.1921 r. koła Związku Inwalidów Wojennych w Nekli. Posiadacz oznaki strzeleckiej 1934 r.
Ożenił się w 1912 w Nekli z Teresą Kawczyńską (31.08.1893 – 23.06.1975). Dzieci: Regina (1913), Edmund (1914), Witold (1922), Wacław (1927).
Mieszkał w Nekli.
Zweryfikowany przez ZG ZPW w dniu 9.07.1935 r. pod numerem 7389 (numer Kartoteki 8025). Był członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich oraz nekielskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. od 20.01.1935 r.
Zmarł w dniu 10.01.1945 r. i został pochowany na nekielskim cmentarzu.
Wstąpił do Wojska Polskiego 11 listopada 1918r., stopień wojskowy: sierżant
Udział w pracach niepodległościowych:
„Byłem czynny przy rozbrajaniu Niemców i urzędów w Nekli i okolicy, później wstąpiłem do Rady Ludowej, gdzie z tej rady stworzono kompanię pod moim dowództwem, jako sierżanta, udaliśmy się do Środy, tam oczyściliśmy Urzędy i rozbrajaliśmy Niemców, zburzyliśmy pomnik Wilhelma, potem udaliśmy się do Dominowa, tam rozbrajaliśmy Niemców i zabraliśmy dwa wozy broni, gdzie oddaliśmy do powiatu średzkiego, powróciliśmy do Nekli, i pracowałem w Radzie Ludowej. W dniu 7.I. 1919 z kompanią nekielską wyruszyłem do Wrześni, i tam pod dowództwem p. pułkownika Grudzielskiego wyruszyłem pod Szubin, na front północny, i walczyłem do dnia 25.4.1919, po powrocie znów poszedłem na wojnę bolszewicką i to od dnia 7.7.1920 do dnia 10.9.1920.”
Opinia Zarządu Koła:
„Druh Hadada Stanisław jest znany Zarządowi i powyższe podane przez niego zgadza się z prawdą. sekretarz: Walkowiak, skarbnik: Antoniewski”