Mieczysław Białecki (1895-1919)
Ur. 8 listopada 1895 r. w Berlinie, zamieszkały we Wrześni, jedynak. Był synem Jakuba i Ludwiki z d. Szmytkiewicz.
Wraz z Władysławem Pniewskim organizował skauting w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, działał w Polskiej Drużynie Strzeleckiej, członek Towarzystwa Tomasza Zana w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1912 r. brał udział w kursie wakacyjnym Towarzystwa w Krakowie. Matura w 1914 r. Przyjaźnił się (i współpracował także w działalności skautowskiej) z Aleksandrem Tomaszewskim, pochodzącym z Wrześni. Razem z Władysławem Pniewskim mieszkał przed maturą na stancji w mieszkaniu Tomaszewskich w Poznaniu przy Wielkich Garbarach 9.
Po wybuchu powstania usilnie chciał wstąpić w szeregi powstańcze, mimo odradzania mu tego przez przyjaciół, ze względu na jego wątłą posturę i stan zdrowia (z tego też powodu zwany był przez przyjaciół „Miecinkiem”.
Ostatecznie, prawdopodobnie przerywając studia, wstąpił w szeregi 2 kompanii wrzesińskiej i wziął udział w walkach pod Szubinem, gdzie poległ 8 stycznia 1919 r. Zmarł na rękach Kazimierza Rożkowskiego ze słowami: ”Jeszcze Polska nie zginęła”. Został pochowany, razem z innymi poległymi, na cmentarzu parafialnym we Wrześni 20 stycznia 1919 r.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa nr: 12.31-0.1063 z dnia 1958-12-31).
Biogram opracował Adam Stanisław Kaczmarek.
