Stanisław Budzyński (1898 – 1974)
Urodził się 14.11.1898 w Miłosławiu jako syn Leona i Kazimiery z d. Rabskiej.
Wstąpił w 1917 do POW b. dzielnicy pruskiej pod dowództwem Wincentego Wierzejewskiego w Poznaniu. Podczas Powstania Wielkopolskiego brał czynny udział w działaniach Kompanii Skautowskiej pod dowództwem Wincentego Wierzejewskiego na terenie Poznania. Uczestniczył w rozbrajaniu i internowaniu żołnierzy niemieckich. Z 5 na 06.01.1919 brał czynny udział przy zdobywaniu Ławicy. Dalszą służbę pełnił w 1. Kompanii 1. Pułku Strzelców Wlkp. jako podoficer szkoleniowy. W marcu 1919 pełnił służbę w 55 p.p. na odcinku frontu południowego Leszno do 1920. Dnia 16.05.1921 został zwolniony z szeregów Wojska Polskiego w stopniu sierżanta. Od 01.09.1939 walczył na odcinku Poznań – Kutno w 58 p.p. gdzie 18.09.1939 dostał się do niewoli niemieckiej.
Ożenił się z Gertrudą Thiessen (1902-1973).
W 1932 roku został odznaczony Medalem Niepodległości. Mieszkał w Poznaniu ul. Królowej Jadwigi 3.
Został zweryfikowany 11.04.1934 (numer kartoteki 2422, numer Ref. Hist. 9964).
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 01.25-0.11 z dnia 1968-01-25.
Uchwałą W 38/72 nominowany na stopień oficerski.
Zmarł w Gnieźnie 20.03.1974. Spoczywa w Poznaniu na Cmentarzu Junikowskim.
