Zygmunt Czarnecki (1901-1985)
Urodził się 27.01.1901 w Kruchowie (obecnie pow. gnieźnieński, gmina Trzemeszno) jako syn nauczyciela Jana Czarneckiego i Stanisławy z d. Januchowskiej.
Walczył jako ochotnik w powstaniu wielkopolskim.
W 1926 r. ukończył studia leśne na Uniwersytecie Poznańskim. Do 1939 był nadleśniczym w lasach prywatnych Mycielskich w Marzelewie k. Wrześni. Był czynnym członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego.
Walczył w kampanii wrześniowej w Plutonie Telefoniczno-Kablowym Nr 16 w stopniu porucznika. Trafił do niewoli niemieckiej i został osadzony w Oflagu XI – A w Osterode (nr jeniecki 563), z którego został przeniesiony do Oflagu II – C w Woldenbergu, gdzie działał w obozowym Kole Leśników.
Po wojnie wrócił do Marzelewa i objął stanowisko nadleśniczego, które pełnił do 1949 r. Następnie został mianowany nadleśniczym w Mochach, a potem kierował szkółką zadrzewieniową w Dębinie k. Wrześni, skąd przeniesiono go na stanowisko nadleśniczego do Wielenia.
Tam zmarł jako emeryt w 1985. Spoczywa wraz z siostrą i rodzicami na cmentarzu w Miłosławiu.
Żoną Zygmunta Czarneckiego był Irena Holtzer (1895-1986). Spoczywa w Poznaniu na Junikowie.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)
Uzupełnienia: Hanna Lisiak-Góźdź
