Jan Dopierała (1876 – 1963)
Urodził się 15 grudnia 1876 roku we wsi Żerniki w powiecie wrzesińskim.
Ojciec Jana, Ludwik Dopierała (rodzice: Wojciech i Wiktoria Walczak) w 1864 roku zawarł małżeństwo z Franciszką z domu Reformat (rodzice: Franciszek i Magdalena). Po zgonie Franciszki w roku 1873, zawarł po roku powtórne małżeństwo z Katarzyną z domu Nowak (rodzice: Marcin i Marianna). Z tego małżeństwa urodził się właśnie Jan. Jego rodzeństwo z poprzedniego małżeństwa ojca, przedwcześnie zmarło. Gdy zmarła w roku 1880 jego matka Katarzyna, Jan miał cztery lata. Jeszcze w tym samym roku ojciec zawarł małżeństwo z Anną z domu Pieczyńska (rodzice: Wojciech i Maria Makowska). Jan ukończył 4 klasy szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości a następnie pracował na obczyźnie. W jednym z dokumentów podał, ze tam za granicą, należał do Towarzystwa św. Barbary. Walczył także na froncie I wojny światowej i jak podawał za dzielność otrzymał odznaczenie, Krzyż Żelazny II kl [Eisernes Kreuz II Klasse].
Dnia 2 lipca 1902 roku zawarł małżeństwo z Konstancją Śledź (1878-1964) mieszkającą w Gradowicach koło Wielichowa, córką Andrzeja (rodzice: Wojciech i Rozalia Gierek) i Elżbiety z domu Smukała (rodzice: Józef i Jadwiga Grygiel). Nieznane są okoliczności zawarcia tego małżeństwa i osiedlenia się w miejscu tak odległym od miejsca urodzenia Jana, gdzie mieszkała cała rodzina tzn. rodzeństwo z ostatniego małżeństwa ojca. Może małżonkowie poznali się pracując na obczyźnie. Zatrudnił się w folwarku Godziszewo, własności hrabiego Macieja Mielżyńskiego, gdzie pracował całe życie. Gdy nastąpił wybuch Powstania Wielkopolskiego, w grudniu 1918 roku wstąpił do oddziału powstańczego w Chobienicach. Oddział organizowali i nim później dowodzili Józef Kudliński i Izydor Napierała. Walczył w tym oddziale dnia 6 stycznia 1919 roku w Zbąszyniu, 11 stycznia w Kopanicy, 12 stycznia w Babimoście, 3 lutego w Kramsku i 15 lutego w Grójcu Wielkim. Jako starszy wiekiem powrócił w lutym do domu. W Powstaniu Wielkopolskim brali udział także bracia żony Jana, Konstancji. Byli to Stefan Śledź (1896-?) i Grzegorz Śledź (1899-1963).
W dniu 15 lutego 1934 roku wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej 1914-1919 koło w Chobienicach. Został zweryfikowany 28 listopada 1935 roku pod nr 9826 a dokumenty zostały przekazane pod nr 17416 do Archiwum Towarzystwa do Badań nad Historią Powstania. Od 1 marca 1938 roku był członkiem chobienickiego koła Związku Powstańców Wielkopolskich. W czasie okupacji został ujęty w sporządzonym przez Niemców wykazie członków Związku Powstańców Wielkopolskich powiatu wolsztyńskiego przeznaczonych do szczególnego nadzoru oraz wysiedlenia w ramach akcji Baltenumsiedlung. Po wyzwoleniu wstąpił dnia 9 lipca 1958 roku do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Oddział Powiatowy w Wolsztynie. Rada Państwa uchwałą nr 12.18-0.1053 z dnia 18 grudnia 1958 roku, za udział w Powstaniu Wielkopolskim, przyznała mu Wielkopolski Krzyż Powstańczy.
Konstancja i Jan mieli siedmioro dzieci: Jana (1905), Jadwigę (1907), Władysława (1909), Marię (1911), Franciszka (1913), Józefa (1915) uczestnika kampanii wrześniowej 1939 roku, jeńca Stalagu II-A nr 10110, zwolnionego na roboty cywilne 30.09.1940 oraz Stanisława (1922) który pracował przymusowo w latach 1943-45 w majątku rolnym Hermana Lampe w Gut Ohlhof koło Goslar. Bezpośrednio po zakończeniu wojny znajdował się w Polskim Obozie w Goslar.
Jan Dopierała zmarł 20 marca 1963 roku w Godziszewie i został pochowany na cmentarzu parafialnym parafii pw. św. Kazimierza w Zakrzewie w gminie Siedlec.
Autorem biogramu powstańca jest Jacek Piętka.