Feliks Frankiewicz (1900 – 1966)
Urodził się w 1900 r. w Strudze, leśnej osadzie niedaleko Gułtów, jako syn Kazimierza i Rozalii z domu Mikołajczak.
Następnie wraz z rodzicami i czworgiem rodzeństwa zamieszkał w Nekli, gdzie na świat przyszło jeszcze siedmioro rodzeństwa. W 1914 r. został wraz z bratem Stanisławem powołany do służby w armii niemieckiej. Dwaj jego bracia: Franciszek i Józef zginęli pod Verdun.
Po powrocie z wojny przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, a następnie walczył z bolszewikami w 1920 r.
W związku z brakiem pracy, po wojnie wyjechał z bratem Stanisławem, siostrą Marią z mężem Walentym Sobczakiem oraz kolegami Adamem, Józefem Szalatymi i Franciszkiem Koperskim do Francji. Tam znalazł pracę w kopalni. Założył rodzinę, poślubiając żonę Teresę, z którą miał córkę Irenę.
Podczas II wojny światowej, w której uczestniczył po stronie francuskiej, dostał się do niewoli niemieckiej.
Zmarł 13.09.1966 r. i spoczął na cmentarzu w Sallauminess we Francji.
