Wacław Furmaniak (1899 – 1940)
Urodził się 5.09.1899 r. w Ostrowie Kościelnym jako syn Stanisława (1870 – 1956) i Weroniki (1866 – 1939) z Müllerów.
Po ukończeniu szkoły ludowej kształcił się w zawodzie piekarza.
W latach 1917 – 1918 służył w armii niemieckiej w 3 Kompanii Rezerwowego Pułku Piechoty nr 37 w Rawiczu, w stopniu Gefreiter, gdzie został lekko ranny.
Już w pierwszych dniach powstania wielkopolskiego zgłosił się do koszar we Wrześni i został wcielony do Kompanii Nekielsko – Strzałkowskiej pod dowództwem Zdzisława Beutlera. Z tą kompanią przebył szlak bojowy na froncie północnym powstania. Kompania ta została wcielona do III batalionu 4 pułku strzelców wielkopolskich. Z nią przebył z kolei szlak bojowy na froncie litewsko – białoruskim do października 1920 r. Ukończył kurs piekarzy wojskowych i pełnił funkcję piekarza w piekarni dywizyjnej 14 Dywizji Piechoty. Zachorował na żółtaczkę i po okresie leczenia w Lidzie do września 1921 r. bezterminowo urlopowany.
Od 1.08.1922 r. zwolniony do rezerwy, po ukończeniu kursu księgowych pracował jako urzędnik w Poznaniu. 1.07.1924 r. został przyjęty do policji jako posterunkowy w komendach powiatowych w Kielcach i Radomiu. Od listopada 1936 r. awansowany na komendanta posterunku policji w Potworowie w powiecie radomskim. Posiadał stopień starszego posterunkowego.
Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się w kierunku wschodnim i pod Równem dostał się po 17 września 1939 r. do niewoli sowieckiej. Osadzony został w obozie w Ostaszkowie, skąd przewieziono go do Tweru i tam 9.04.1940 r. został zamordowany. Pochowany w zbiorowym dole śmierci w Miednoje.
Ożenił się w dniu 30.01.1928 r. z Felicją Gizelską, z którą miał dwie córki: Krystynę (ur. 1929) i Reginę (ur. 1931).
Odznaczony:
- Brązowym Krzyżem Zasługi,
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921,
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich.
Mianowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej
Na podstawie książki Janiny Pańczakowej i Małgorzaty Cichoń – „Powstańcy wielkopolscy w grobach katyńskich” Poznań 2010 oraz opracowania W. Śmigielskiego.