Franciszek Jerzak (1889-1962)
Urodził się 26 marca w Bieganowie (pow. wrzesiński) jako syn Jana i Katarzyny Łyskawy. Był uczniem szkoły powszechnej w Bieganowie i w 1902 brał udział w strajku szkolnym. Kontynuował naukę w Szkole Rolniczej we Wrześni.
Od 1908 odbywał służbę wojskową w Torgau jako kawalerzysta, a po jej ukończeniu studiował rolnictwo w Halle. Prowadził własne gospodarstwo rolne w Popowie Starym (pow. wolsztyński). W 1914 został zmobilizowany i walczył na froncie francuskim (Verdun, Ypres, Dunkierka i in.).
W grudniu 1918 zgłosił się ochotniczo do oddziału powstańczego i walczył w rejonie Leszna, Osiecznej-Kąkolewa i Lipia Nowego pod dowództwem Franciszka Bryzy.
Pełnił obowiązki dowódcy kompanii a później komendanta dzielnicowego Straży Ludowej w Śmiglu.
W 1927 r. zawarł związek małżeński z Marią Hendricks.
Od 01.09.1934 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Koronowo (pow. Leszno), później Koło Leszno. Był urzędnikiem gospodarczym.
Został zweryfikowany w 1937 r. (numer weryfikacji 215525, numer kartoteki 14244). Należał do ZPW – Koło Leszno.
Wniosek o Medal Niepodległości został odrzucony.
W okresie okupacji został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Po wyzwoleniu pracował na kierowniczych stanowiskach na Ziemiach Odzyskanych (Państwowe Nieruchomości Ziemskie).
Był intensywnie inwigilowany przez Urząd Bezpieczeństwa i przez pół roku więziono go w Słupsku. Po 1956 zamieszkał w Skokach (pow. wągrowiecki).
W 1946 poślubił Wiktorię Gromadzińską i miał z nią córkę Teresę oraz syna Tadeusza.
Zmarł 11 sierpnia 1962 w Pile-Młynie i został pochowany w Skokach.
27 grudnia 2003 r. w 85. rocznicę wybuchu powstania przed wejściem na teren cmentarza w Skokach odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą powstańcom z Ziemi Skockiej tam pochowanym, wśród kilkudziesięciu wymienionych na niej powstańców jest nazwisko Franciszka Jerzaka.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autorzy: Marek Błaszczyk i Krzysztof Jachna
