Kazimierz Koszutski (1892 – 1984)
Urodził się 3.02.1892 r. w Gałęzewie jako syn Witolda i Marii z domu Granatowicz.
Podczas I wojny światowej, służąc w armii niemieckiej w 7. Kompanii Reserve Infanterie Regiment nr 90 z Wismaru, został ranny w 1916 i 1917 r.
Do szeregów powstańców wstąpił w dniu 14.01.1919 r. Wcielony do 1. Kompanii Strzelców Wlkp. walczył pod Zbąszyniem (Nowy Świat, Nowy Dwór). Dowódcami byli por. Manyś i Borkowski. W wyniku dwumiesięcznych walk pod Zbąszyniem siły niemieckie zostały wyparte. Powstańcy w tej okolicy napotykali na wiele trudności i niebezpieczeństw, gdyż mieszkańców tej okolicy stanowiła w większości ludność pochodzenia niemieckiego. Z narażeniem własnego życia wykradł z magazynów niemieckich broń i amunicję, w ten sposób uzupełniając braki oręża w swoich szeregach. Po zluzowaniu przez inne formacje wraz z 10. Pułkiem Strzelców Wlkp., ponownie służył na linii Wągrowiec – Kcynia – Gołańcz – Szubin.
W szeregach 10. Pułku Strzelców Wlkp. udał się z odsieczą pod Lwów. Za odwagę i dzielność otrzymał stopień kaprala. W okresie wrzesień – grudzień 1919 r. znów przebywał na froncie południowym na linii Krotoszyn – Sulmierzyce – Leszno – Kąkolewo – Bojanowo. Ze służby wojskowej został zwolniony w styczniu 1920 r. w stopniu kaprala.
Pracował na PKP jako adiunkt kolejowy. Mieszkał w Kępnie przy ul. Dworcowej. W 1922 r. zawarł związek małżeński z Marią Szubert (1894 – 1973).
W dniu 24.10.1934 r. wstąpił do Koła Kępno Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914 – 1919 r. Został zweryfikowany przez Związek Powstańców Wielkopolskich w dniu 3.09.1936 r. pod numerem 18922.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 11.04-0.897 z dnia 04.11.1958 r.
Zmarł 5.10.1984 r. w Kępnie i spoczywa na tamtejszym cmentarzu.
