Jan Kowalewski (1896 – 1988)
Urodził się 12.10.1896 w Drzązgowie (pow. Środa Wlkp.). Syn Jakuba i Agnieszki z d. Koteckiej.
Dnia 27.12.1918 r. zgłosił się ochotniczo do Kompanii Wrzesińskiej (dowódca por. Władysław Wiewiórowski) i walczył przy rozbrajaniu Niemców w garnizonie wrzesińskim, a następnie na froncie północnym pod Szubinem, Kcynią, Chodzieżą. Z powodu otrzymania rany dnia 6.02.1919 r. został odesłany do szpitala wojskowego w Poznaniu skąd zwolniony został w 1920 r.
Ożenił się z Marianną z d. Surdyk.
W 1938 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono.
Był pracownikiem poczty. Mieszkał w Poznaniu ul. Focha 75.
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 08.29-0.353 z dnia 1968-08-29.
Uchwałą RP W 8/72 mianowany na stopień podporucznika.
Zmarł w Poznaniu 28.01.1988 i pochowany jest na cmentarzu junikowskim.
