Andrzej Łabędzki (1899 – 1987)
Urodził się 29.10.1899 w Marzeninie jako syn Franciszka i Anny z d. Owczarzak.
Pod koniec grudnia 1918 r. zgłosił się ochotniczo do kompanii organizowanej w Środzie Wlkp. Z tą kompanią uczestniczył najpierw w oswobodzeniu miasta Poznań i okolic a następnie w walkach pod Krotoszynem, Rawiczem, Bojanowem i Gostyniem. Kompania średzka po reorganizacji wojsk wielkopolskich weszła w skład 2. Batalionu 8 Pułku Strzelców Wlkp. Pułk został przerzucony do walk na froncie północnym. Tam Andrzej Łabędzki został postrzelony w nogę i trafił do szpitala w Kcyni.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w stopniu szeregowca.
Od 1921 r. do 1928 r. pełnił służbę graniczną w Straży Celnej na granicy zachodniej m.in. w Placówce Straży Celnej „Mierzyn”.
W 1929 r. zawarł związek małżeński z Marią Szambelańczyk.
Został zweryfikowany w 15.12.1938 r. (numer kartoteki 18398, numer Ref. Hist. 26780).
W 1938 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono. Mieszkał wtedy w Gdyni ul Waszyngtona 6.
Odznaczony został Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 04.03-0.306 z dnia 1974-04-03.
Zmarł 10.11.1987 i pochowany został na cmentarzu witomińskim w Gdyni.
