Władysław Maliński (1898 – 1965)
Urodził się w dniu 13.05.1898 r. w Miłosławiu jako syn Wojciecha i Melanii z domu Zdzierskiej (Zdziarskiej).
Brał udział w Powstaniu Wlkp. w okresie od 30.12.1918 r. do 20.02.1919 r. W dniach 31.12.1918 r. i 1-3.01.1919 r. uczestniczył w rozbrajaniu ponad 300 żołnierzy Grenschutzu zamieszkałych w domach i szkole w Mogilnie. Dnia 04.01.1919 walczył w składzie kompanii mogileńskiej pod dow. Kausa z Mogilna o zdobycie Inowrocławia i dnia 07.01.1919 r. został ranny w lewą nogę (kolano).
Po wyleczeniu i zakończeniu powstania pozostał w służbie czynnej w 1. Pułku Ułanów Wlkp. w Poznaniu do dnia 15.08.1919 r. i następnie zwolniony jako jedyny żywiciel rodziny na podstawie rozkazu Dowództwa Okręgu Generalnego w Poznaniu. Na podstawie odniesionych ran uznany jako inwalida.
W 1930 r. w Grudziądzu zawarł związek małżeński z Margot Kant. Dzieci: Jerzy (1932), Gizela (1933), Wojciech (1939).
W 1938 r. należał do Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło Kartuzy. W kole tym pełnił funkcję sekretarza. Mieszkał w Kartuzach ul. Cmentarna. Był referendarzem w Starostwie w Kartuzach.
Pod koniec 1939 r. został aresztowany przez gestapo, po odmowie podpisania volkslisty. Po wypuszczeniu go na wolność ukrywał się do końca wojny. w okresie powojennym ponownie podjął pracę w starostwie w Kartuzach.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 02.22-0.49 z dnia 22.02.1958 r.
Zmarł 17.05.1965 r. Został pochowany na cmentarzu w Kartuzach.
Wspomnienia żony Władysława Malińskiego – Margot (źródło – Muzeum Kaszubskie)