Józef Matecki (1896-1969)
Urodził się 4 grudnia we Wrześni jako syn Józefa i Magdaleny Jakubowskiej.
W 1914 zdał maturę w Gnieźnie i został wcielony do armii pruskiej.
W grudniu 1918 wstąpił ochotniczo do oddziałów powstańczych i walczył na froncie północnym, odnosząc ciężkie rany pod Inowrocławiem.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej był dowódcą kompanii przybocznej Naczelnego Wodza i oficerem ordynansowym przy sztabie 6 dp. W 1921 został dowódcą batalionu w 57 pp w Poznaniu.
Od 1931 pracował w Departamencie Piechoty w Ministerstwie Spraw Wojskowych i był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Od 1937 był ppłk. dyplomowanym w Departamencie Dowodzenia Ogólnego.
W 1939 przez Węgry dotarł do Paryża, gdzie był oficerem do zleceń Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Był oficerem łącznikowym na Bliskim Wschodzie. W 1942 został dowódcą batalionu w 3 Dywizji Strzelców Karpackich, a w lutym 1944 zastępcą dowódcy I Brygady tej dywizji. W bitwie o Monte Cassino dowodził I Brygadą Dywizji Strzelców Karpackich. W sierpniu 1944 nominowano go szefem Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza, ale sprzeciwił się temu Stanisław Mikołajczyk. Do końca wojny pełnił wysokie funkcje szkoleniowe w Szkocji, a w 1947 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
W okresie 1943-1965 był kontraktowym specjalistą w Army Nap Service w Waszyngtonie, a w latach 1964-1966 w Pentagonie.
Był autorem cennych opracowań o polskim podziemiu okupacyjnym.
Żonaty z Wandą Żakowską, miał z nią dwie córki. Po śmierci żony zawarł związek małżeński z obywatelką amerykańską.
Zmarł 17 września 1969 w Waszyngtonie.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)