Stefan Marcinkowski (1896 – ?)
Stefan Marcinkowski urodził się 15.08.1896 w Gorazdowie jako syn Marcina i Marianny z d. Starczewskiej.
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. z bronią w ręku od dnia 27.12.1918 do 17.01.1919. Uczestniczył w walkach ulicznych Poznania oraz przy zdobywaniu koszar niemieckiego 47. pp i koszar pruskiego 6. pułku Grenadierów. Od dnia 18.01.1919 wcielony do 1. baterii 1. pułku artylerii polowej walczył przeciwko Grenzschutzowi między innymi na odcinku frontowym pod Kcynią, Gołańczą, Wągrowcem. Z dniem 31.07.1921 został zwolniony ze służby wojskowej.
W latach 1921-1939 pracował jako „cywil” w administracji DOK VII. W 1939 został wraz z magazynem wojskowym ewakuowany do Radomia, lecz podczas podróży został przez Niemców wzięty do niewoli. Po zwolnieniu z obozu jenieckiego otrzymał pracę w niemieckich zakładach wojskowych. W czasie okupacji z narażeniem życia własnego i rodziny, ukrywał nauczycielkę Helenę Górną poszukiwaną przez Gestapo i policję niemiecką za tajne nauczanie, aż do chwili wyzwolenia Poznania w 1945 r.
W 1938 starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 12.28-0.975 z dnia 1957-12-28.
Uchwałą RP W 38/72 został mianowany na podporucznika.
Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu junikowskim.