Jan Nowak (1902-1964)
Urodził się w dniu 22.01.1902 r. w Biechowie jako syn Walentego i Marii z domu Patrzykąt. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Biechowie, a po jej ukończeniu pracował w miejscowym majątku.
W 1919 r. został powołany do Batalionu Średzkiego. Służył na froncie północnym i południowym pod Miejską Górką, Żarnowem pow. Rawicz, oraz Szubinem, Kcynią, Nakłem i Bydgoszczą. Z dniem 19.01.1920 r. został urlopowany, jednak wkrótce został powołany do Batalionu Zapasowego w Szamotułach, skąd skierowany został do 2. Pułku Strzelców Wlkp. na front białoruski.
Zwolniony z wojska z dniem 10.01.1921 r. ponownie podjął pracę w biechowskim majątku. Stąd został ponownie powołany do Wojska Polskiego, do 69. Pułku Piechoty w Gnieźnie.
W 1923 r. w Bardzie zawarł związek małżeński ze Stanisławą Hurysz. Mieli sześcioro dzieci: Marian, Maria, Wanda, Albin, Józef i Krystyna.
Zwolniony ze służby został 1.07.1925 r. w stopniu szeregowca.
Z zawodu był rolnikiem. Rozpoczął pracę w majątku Chwalibogowo.
Gdy wybuchła II wojna światowa został skierowany do Batalionu Wartowniczego w Garblinie. Tam został wzięty do niewoli niemieckiej, do Stalagu I w Prusach Wschodnich. Stąd został skierowany na roboty w miejscowości Darkomy, gdzie pracował do wyzwolenia.
Mieszkał w Chwalibogowie.
Członek ZBoWiD-u we Wrześni oraz Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. Kolo Września , do którego wstąpił 25.03.1935 r.
Zmarł w dniu 6.08.1964 r. w Chwalibogowie.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 12.18-0.1053 z dnia 18.12.1958 r.
