Michał Śmigielski (1892 – 1956)
Michał Śmigielski urodził się 04.09.1892 w Kobylnikach (pow. Szamotuły) jako syn Marcina i Marii z d. Konis.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Uczestniczył w oswobodzeniu miasta Poznania. Od 14.01.1919 do 01.02.1921 był żołnierzem 63. pp w Toruniu. Jako żołnierz tego pułku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918–1920. Zdemobilizowany w stopniu porucznika.
W 1921 r. zawarł we Wrześni związek małżeński z Teodozją Juchacz (1898 – 1980).
Następnie służył w Straży Celnej, a potem w Straży Granicznej. Był m. in. kierownikiem komisariatu Straży Celnej „Łobżenica”, później kierownikiem Komisariatu Straży Granicznej „Praszka” (od marca 1937 do lutego 1939) a następnie kierownikiem Komisariatu Straży Granicznej „Czarnków” (od kwietnia 1939). Miał stopień podkomisarza.
Dnia 29.05.1934 wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Mieszkał w Brodnicy.
Jako powstaniec został zweryfikowany 24.10.1935 (nr 16999) będąc członkiem Koła w Łobżenicy. Mieszkał wtedy w Luchowie.
W 1936 r. starał się o Medal Niepodległości. Wniosek odrzucono.
Brał udział w kampanii wrześniowej. Dostał się do niewoli. Przebywał w obozie jenieckim dla oficerów w miejscowości Itzehoe. W październiku 1940 za przynależność do tajnej organizacji wojskowej na terenie obozu został osadzony w więzieniu najpierw w Itzehoe, potem w Hamburgu a następnie w Lubece.
Zmarł 07.10.1956 r. we Wrześni.
