Szczepan Sobczak (1899 – 1983)
Urodził się w Goniczkach 27.11.1899 r. jako syn Wojciecha i Michaliny z domu Kordus.
Brał czynny udział w Powstaniu Wlkp. od 3.01.1919 r. w Kompanii Powstańczej w Jarocinie pod dowództwem kpt. Kirchnera oraz w walkach pod Mroczą, Wysoką i Ślesinem. Od końca stycznia 1919 r. walczył w szeregach 1. Pułku Ułanów Wlkp. pod dowództwem ppor. Ciążyńskiego na odcinku frontowym pod Zbąszyniem i Szubinem. W maju 1919 r. pod dowództwem ppłk Andersa walczył w okolicach Jaktorowa, Osieka oraz nad Notecią w rejonie Nowej Wsi.
Od sierpnia 1919 do 1921 r. wziął udział w wojnie bolszewickiej. Od stycznia 1921 do 31.12.1930 r. służył w 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Od 1931 do 15.09.1939 r. w 57. Pułku Piechoty jako wachmistrz i instruktor plutonu zwiadowców konnych.
Od 16.08.1939 r. udział w obronie Warszawy w 2. Kompanii 60. Pułku Piechoty jako dowódca plutonu. Po upadku Warszawy, dostał się do niewoli niemieckiej do Wągrowca, skąd został zwolniony około połowy listopada 1939 r.
W czasie okupacji pracował jako stróż strzeżenia obiektów w Poznaniu.
Później, do 1948 r. pracował jako bileter kin w Poznaniu. Od 1948 do 1952 r. jako strażnik w Zakładach Siły i Światła w Poznaniu. Od 1952 r. do dzisiaj w Poznańskich Zakładach Deratyzacji i Dezynfekcji jako magazynier.
Żonaty ze Stanisławą (1904 – 1989).
Posiadał zaświadczenie o służbie z Centalnego Archiwum Wojskowego z dnia 17.08.1948 r. nr 4265, zaświadczenie nr 7 Referatu Historycznego z Poznania z dnia 23.11.1938 r. oraz legitymację 60. Pułku Piechoty Wlkp. z 29.09.1939 r.
Zmarł 1.05.1983 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym Lubowska w Poznaniu.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 11.12-0.913 z dnia 12.11.1958 r.