Marianna Sobocińska (1898 – 1974)
Urodziła się 12.09.1898 w Sławnie (pow. gnieźnieński) jako córka Franciszka Tomaszewskiego i Stanisławy z domu Florkowskiej. Jako bufetowa znalazła pracę w restauracji Barralla, przy ówczesnej ulicy Kolejowej w Strzałkowie.
Podsłuchując rozmów, dowiedziała się, że Niemcy planują akcję zaczepną. Informację tę przekazała powstańcom, jednak w efekcie zmuszona została się ukrywać.
W okresie walk była sanitariuszką, członkiem Czerwonego Krzyża i niosła pomoc powstańcom. Brała udział w organizowaniu amunicji i broni z niedużą grupą, którą zorganizowała w Żninie. Zdobytą broń przechowywała u siebie w domu i następnie wspólnie z towarzyszami broni i amunicję dostarczała oddziałom powstańczym.
Po powstaniu wróciła do Strzałkowa. Aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym. Była prezeską żeńskiego Sokoła.
Z okazji przybycia Paderewskiego do Poznania wytypowana została do delegacji reprezentującej powstańców.
W 1921 r. wyszła za mąż za Andrzeja (1889 – 1955) i miała z nim czworo dzieci, a mianowicie Ewę, przedwcześnie zmarłą, Jana (23.06.1923 – 16.10.2004), znanego handlowca we Wrześni, działacza organizacji weteranów, Mariannę ur. 1925 r. z męża Kabat i Antoniego, który wywędrował do Bydgoszczy.
Podczas II wojny rodzina została wysiedlona do Mińska Mazowieckiego.
Zmarła 11.09.1974 r. i została pochowana wraz z mężem na cmentarzu w Strzałkowie.
Odznaczona:
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w dniu 11.09.1974 r.,
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 07.30-0.950 z dnia 30.07.1964 r.
