Wojciech Wawrzyniak (1900 – 1976)
Urodził się w Roszkowie (powiat Jarocin) w dniu 14.04.1900 r. jako syn Kazimierza i Kunegundy z domu Pilarczyk.
Wstąpił ochotniczo w szeregi Powstania Wlkp. w dniu 9.01.1919 r. do 4 Kompanii Poznańskiej, późniejszej 11 Kompanii 4 Pułku Strzelców Wlkp.
Pod dowództwem Beutlera, Kowalczyka i Sępińskiego uczestniczył z bronią w ręku w walkach powstańczych pod Kcynią, Szubinem, Rynarzewem i innymi miejscowościami Frontu Nadnoteckiego, od dnia wstąpienia do dnia 26 lipca 1919 r., a następnie w dalszych walkach wyzwoleńczych ziemi ojczystej do czasu zwycięskiego zakończenia działań wojennych.
W 1925 roku zawarł w Poznaniu związek małżeński z Marią Kozak a w 1963 r. ożenił się po raz drugi z Łucją Kierejewską.
W służbie Wojska Polskiego pozostał jako zawodowy podoficer do września 1939 r. i uczestniczył w walkach we wrześniu na odcinku bojowym Kutno-Łowicz-Sochaczew-Warszawa.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/64 z dnia 8.03.1958 r.
Zmarł w 1976. Spoczywa w Poznaniu na Junikowie.
