Bolesław Wróblewski – Życiorys własny
„Od roku 1901 do 1909 uczęszczałem do Szkoły Ludowej w Nekli. W roku 1911 rozpocząłem naukę zawodu fryzjerskiego w którym pracowałem do roku 1916.
W styczniu 1916 r. jako poddany niemiecki powołany zostałem do służby wojskowej w Armii Niemieckiej i przydzielony do pułku artylerii polnej w Jüterbog Lehr-Regiment der Feldartillerie-Schießschule (Szkolny Pułk Artylerii Polowej), skąd po przeszkoleniu wysłany zostałem na front wschodni, a stamtąd na front zachodni, gdzie przebywałem do końca I wojny światowej.
Z końcem grudnia 1918 r. zostałem zwolniony z wojska niemieckiego i przybyłem do Nekli. Wybuch Powstania Wielkopolskiego zastał mnie w Nekli, gdzie rozpoczęliśmy natychmiast organizować oddział piechoty, który wyruszył pod Szubin.
Ja jako artylerzysta nie zostałem włączony do tego oddziału. Pozostałem w Nekli pełniąc służbę w Straży Ludowej do 10.02.1919 r. W dniu 11 lutego 1919 r. wstąpiłem do I Kompanii Baonu Średzkiego, w której to kompanii pod dowództwem Borysiaka (dowódca Baonu Ludwik Rządkowski) byłem na froncie pod Nakłem, Miliczem i Rawiczem.
W dniu 1 maja 1920 r. zostałem zwolniony z wojska polskiego. W wojnie polsko bolszewickiej nie brałem udziału.
Wstąpiłem do administracji celnej i w dniu 8.05.1920 r. rozpocząłem praktykę w Urzędzie Celnym w Kępnie.
W urzędach celnych pracowałem do wybuchu II wojny światowej, ostatnio w Urzędzie Celnym w Zbąszyniu.
W czasie okupacji pracowałem w Zbąszyniu i Lublińcu. Po wyzwoleniu organizowałem wójtostwo i Powiatową Radę Narodową, a od 18 lutego 1946 r. kontynuowałem pracę w Urzędzie Celnym w Gubiniu, skąd przeszedłem w stan spoczynku.
Obecnie jestem rencistą i mieszkam w Międzyrzeczu. Pracuję społecznie w ZBoWiD i jako ławnik sądowy.„
Bolesław Wróblewski – Życiorys własny
