Stefan Maciejewski (1901 – 1968)
Urodził się w dniu 23.08.1901 r. w Miłosławiu jako syn obuwnika Stanisława i Stanisławy z domu Kowalewskiej.
Po ukończeniu szkoły powszechnej w Miłosławiu, ukończył 6 klas gimnazjum we Wrocławiu, a następnie przez 2 lata studiował leśnictwo w Akademii Leśnej w Eberswalde jako wolny słuchacz.
Dnia 28.12.1918 r. wstąpił jako ochotnik w szeregach Kompanii Miłosławskiej, uczestniczył w walkach o Inowrocław, Szubin, Rynarzewo, Janikowo, Tarków i Gniewkowo. W końcu marca 1919 r. wcielony do regularnej Armii Wielkopolskiej, służył w niej do końca listopada 1920 r.
Według własnego życiorysu, w styczniu 1921 r. wstąpił do służby leśnej w Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu i zdał odpowiednie egzaminy państwowe. Inne źródła nie potwierdzają jednak jego pracy w tej Dyrekcji.
Wojna zastała go na stanowisku nadleśniczego lasów miejskich Gąbina. Ścigany przez Gestapo wyjechał do Generalnej Guberni w okolice Siedlec. Tam objął stanowisko gajowego w lasach majątku Teresin w powiecie Sochaczew pod przybranym nazwiskiem Marciniak. W listopadzie 1942 r. Niemcy odkryli jego prawdziwą tożsamość. Uciekł z Teresina i ukrywał się najpierw w Warszawie, a później w miejscowości Mordy w powiecie siedleckim, gdzie pracował jako leśniczy w miejscowym nadleśnictwie i doczekał końca wojny.
W 1947 r. osiedlił się na Ziemiach Odzyskanych w Szczecinku i podjął pracę w Dyrekcji Lasów Okręgu Bałtyckiego w Szczecinku, w której pracował do czerwca 1961 r., kiedy przeszedł na rentę inwalidzką.
Zmarł w Szczecinku w dniu 23.03.1968 r. i tam został pochowany.
Przed wojną został odznaczony Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich, Odznaką Pamiątkową Frontu Pomorskiego i Medalem Niepodległości. Po wojnie otrzymał Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 05.02-0.301 z dnia 2.05.1958 r.
Życiorys
Szczecinek, dnia 21.III.1963 r.
Stefan Maciejewski
Szczecinek
ul. Polna 20
Urodziłem się w dniu 23 sierpnia 1901 r. w m. Miłosław pow. Września, Wielkopolska, jako syn Stanisława Maciejewskiego i tegoż małżonki Stanisławy z domu Kowalewskiej.
Od 1.IV.1907 r. zacząłem uczęszczać do Szkoły Powszechnej w Miłosławiu, a po ukończeniu takowej, to jest 7 klas, poszedłem do Gimnazjum Mateusza we Wrocławiu, gdzie ukończyłem 6 klas gimnazjalnych. Następnie wstąpiłem jako wolny słuchacz do Akademii Leśnej w Eberswaldzie, gdzie studiowałem przez 2 lata.
W listopadzie 1918 r. wstąpiłem do Rady Robotników i Żołnierzy, która w grudniu 1918 r. przeistoczyła się w Powstańców Wielkopolskich [po wybuchu powstania członkowie Rady wstąpili do oddziałów powstańczych].
Jako powstaniec wielkopolski brałem czynny udział w walkach o Inowrocław, Szubin, oraz pod Rynarzewem, Janikowem, Tarkowem i Gniewkowem.
W końcu marca 1919 r. wcielono nas wszystkich powstańców do regularnych oddziałów wojsk wielkopolskich. Z początkiem stycznia 1920 r. przekazano mnie do Sztabu Armii gen. Hallera w Skierniewicach, gdzie otrzymałem przydział do Dowództwa Frontu Pomorskiego-Sekcji Transportów Wojskowych. Po przejęciu przez nas Pomorza pracowałem
początkowo w O.K.T.W. Pomorze w Gdańsku, następnie w Dowództwie Dworca Gdańsk a w końcu w N.T.W. Tczew, skąd 28.XI. 1920 r. zostałem na rozkaz O.K.T.W., jako rocznik 1901, bezterminowo urlopowany.
W dniu 1.01.1921 r. wstąpiłem do państwowej służby leśnej w Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu, przy której kończyłem wszystkie wymagane egzaminy państwowe.
Druga wojna światowa zastała mnie na stanowisku nadleśniczego w lasach miasta Gąbina. Na stanowisku tym pozostawałem do 28.04.1942 r. i będąc ścigany przez Gestapo, zbiegłem tegoż dnia do byłej Generalnej Guberni w obawie przed ponownym aresztowaniem, albowiem w okresie 1941-1942 siedziałem 7 miesięcy jako więzień polityczny nr 2110 w obozie koncentracyjnym w Inowrocławiu. W byłej Generalnej Guberni objąłem
stanowisko gajowego w lasach majątku Teresin w powiecie Sochaczew pod przybranym nazwiskiem „Marciniak”, gdzie pozostawałem do dnia 11.11.1942 r., kiedy to Niemcy wpadli na trop mego właściwego nazwiska, co zmusiło mnie do ucieczki. Ukrywałem się w Warszawie i miejscowości Mordy w powiecie Siedlce. W dniu 1.08.1943 r. objąłem stanowisko leśniczego w Nadleśnictwie Mordy, pod właściwym moim nazwiskiem, gdzie w lipcu 1944 r. doczekałem się oswobodzenia przez armię sojuszniczą.
Dnia 8.01.1947 r. przeniósł mnie obywatel Minister Leśnictwa na własną prośbę do Dyrekcji Lasów Okręgu Bałtyckiego w Szczecinku, w której pracowałem do 30.06.1961 r. (ostatnio na stanowisku inspektora) – gdyż po przebytym zawale mięśnia sercowego przeszedłem z dniem 1.07.1961 r. na rentę inwalidzką.
Posiadam następujące odznaczenia wojskowe:
- Odznaka Pamiątkowa Wojsk Wielkopolskich nadana w 1922 r.
- Odznaka Pamiątkowa Dowództwa Frontu Pomorskiego nadana w 1926 r.
- Medal Niepodległości nadany w 1937 r.
- Krzyż Powstańców Wielkopolskich nadany w 1958 r.
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r. nadany w 1959 r.
Stefan Maciejewski
Szczecinek ul. Polna 20
życiorys – Stefan Maciejewski
Biogram został uzupełniony informacjami z: Władysław Chałupka – Leśnicy w Powstaniu Wielkopolskim. Słownik Biograficzny. Wyd. Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Poznań 2021
