Roman Stępczyński (1892 – ?)
Urodził się 20.02.1892 r. w Chociczy Małej jako syn Marcina i Janiny z domu Gałązkiewicz.
Podczas I wojny walczył w Armii Niemieckiej w stopniu podoficera. W 1917 r. został ciężko ranny.
W dniu 5.02.1919 r. zgłosił się jako ochotnik i został przydzielony do oddziału konnego por. Ciążyńskiego. Następnie został wysłany na front północny i walczył pod tym samym dowódcą pod Szubinem, Kcynią, Rynarzewem, Chodzieżą na froncie nadnoteckim.
Po zakończeniu walk powstańczych został bezpośrednio przydzielony do 1. Pułku Ułanów Wlkp. (późniejszy 15. Pułk Ułanów) w którym służył do 1939 r. jako szef 3 Szwadronu w stopniu starszego wachmistrza.
Brał udział w kampanii wrześniowej i będąc ranny dostał się do niewoli.
Został zweryfikowany jako powstaniec wlkp. Posiadał zaświadczenie CAW nr 6288 z dnia 1.06.1967 r.
Odznaczony:
- Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, nr 3993 jako wachmistrz 15. Pułku Ułanów w dniu 30.06.1921 r. (strona 355),
- Krzyżem Walecznych,
- Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr 08.29-0.353 z dnia 29.08.1968 r.,
- Oznaką Frontu Białoruskiego,
- Oznaką 15. Pułku Ułanów Poznańskich,
- Oznaką 14. Dywizji Piechoty,
- Medalem za Wojnę 1918/19,
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
