Józef Balcerek (1899 – 1978)
Józef Balcerek urodził się 12.03.1899 w Czerniejewku (parafia Pawłowo) jako syn Andrzeja i Stanisławy zd. Pieczyńskiej.
W 1917 został powołany do armii niemieckiej. Po przeszkoleniu został skierowany na front zachodni, gdzie przebywał do zakończenia działań wojennych.
Wstąpił ochotniczo 28.12.1918 do powstańczej Kompanii Gnieźnieńskiej (dca Mariusz Wachtel). Uczestniczył w zdobywaniu koszar w Gnieźnie. Brał udział w działaniach bojowych pod Zdziechową i Szubinem, gdzie został ranny. Po wyleczeniu zgłosił się ochotniczo do formowanego wówczas w Gnieźnie 3. Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego (późniejszy 17. Pułk Ułanów Wielkopolskich).
Zdemobilizowany został w 1921 r.
W 1922 w Łubowie ożenił się z Zofią Smarzyńską.
Po zwolnieniu z wojska rozpoczął pracę w Polskich Kolejach Państwowych.
W czasie okupacji wraz z synem Stanisławem został wywieziony do Niemiec do prac przymusowych.
Po wojnie pracował jako nastawniczy w PKP. Działał w OSP, był współorganizatorem ogródków działkowych na terenie Wrześni.
Od 1947 r. należał do ZBoWiD Koło Września. Mieszkał w Psarach Polskich.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Uchwała Rady Państwa nr: 11.04-0.897 z dnia 1958-11-04.
Uchwałą RP z dnia 07.12.1972 r. odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 19.05.1978 r. Pochowany został na cmentarzu komunalnym we Wrześni.
