Andrzej Bansik (1902 – 1987)
Urodził się w dniu 15.11.1902 r. w Strzałkowie jako syn Franciszka i Marii z domu Gracyalnej.
Powstaniec Wielkopolski (Kolekcja akt Powstańców Wielkopolskich I.487.9447).
1.01.1919 r. wstąpił jako ochotnik do oddziału powstańczego Zdzisława Beutlera we Wrześni i walczył pod dowództwem Łęckiego z bronią w ręku w zdobywaniu Szubina i Rynarzewa. W Rynarzewie przy zdobywaniu pociągu pancernego został ranny i odtransportowany do szpitala w Szubinie. Po wyleczeniu wrócił do Szubina i pełnił służbę wartowniczą.
Dnia 24.05.1920 r. został zwolniony z wojska jako rocznik niepoborowy. Zdemobilizowany w stopniu sapera.
Od 1920 r. pracował w H. Cegielski Poznań. Był ślusarzem.
W czasie okupacji hitlerowskiej przebywał w Poznaniu i również był zatrudniony w H. Cegielski. Pracował w konspiracyjnej grupie podziemnej Tadeusza Weinerta. Po wyzwoleniu Poznania zatrudniony jest nadal w H. Cegielski.
Został zweryfikowany w dniu 17.01.1935 r. pod numerem 14067. Posiadał zaświadczenie z Centralnego Archiwum Wojskowego, Warszawa nr 118/ wsch/CHI z dnia 08.02.1968 r.
Ożenił się w 1925 r. w Poznaniu z Józefą Czajką (10.02.1901 – 24.05.1968).
Mieszkał w Luboniu, ul. Narutowicza 1. Miał syna Leszka (26.04.1928 – 12.03.1999)
Zmarł w dniu 24.09.1987 r. i został pochowany na cmentarzu junikowskim.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/746 z dnia 18.12.1968 r.
