Czesław Jankowiak (1894 – 1973)
Urodził się w Gieczu w dniu 13.06.1894 r. jako syn Józefa i Rozalii z d. Wojciechowskiej.
W dniu 1.01.1919 r. przystąpił ochotniczo do Powstania Wielkopolskiego i przydzielony został do Komendanta Wieżowego w Dzierżnicy, jako łącznik na trasie Środa – Nekla. W dniu 1.02.1919 r. został wcielony do tworzącego się 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Sołaczu i brał udział w walkach na froncie północnym pod dowództwem kapitana Kierskiego. Z Wojska zwolniony został w dniu 15.02.1920 r.
Po służbie wojskowej pracował jako dróżnik i drogomistrz do 15.08.1959 r.
W okresie okupacyjnym od dnia 15.08.1943 r. do listopada 1944 r. pracował przymusowo w formie „Beton Monier” w Essen, skąd zbiegł i ukrywał się, aż do czasu oswobodzenia.
W czerwcu 1959 przeszedł na emeryturę.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, uchwała Rady Państwa nr: 0/173 z dnia 29.03.1971 r.
Zmarł w Poznaniu 27.12.1973 r. Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu parafii Matki Boskiej Bolesnej na Górczynie.
