Jan Joachimiak (1899-1963)
Urodził się w dniu 18.06.1899 r. w Chrzanie powiat Jarocin jako syn Jana i Jadwigi z domu Mikołajczak.
Służąc w Armii Niemieckiej podczas I wojny światowej został ranny w 1918 r.
W drugiej połowie grudnia 1918 wstąpił do tworzącego się oddziału powstańczego w Miłosławiu i z oddziałem tym wyruszył do Strzałkowa w celu rozbrojenia strażników granicznych. Ze Strzałkowa wyruszył do Witkowa i Powidza. Dowódcą całości był por. Wiewiórowski. Po zakończeniu akcji w Powidzu, jeden pluton wrócił do Strzałkowa w celu utrzymania bezpieczeństwa na tym terenie.
Z tego oddziału Joachimiak wraz z innymi towarzyszami, został odkomenderowany do Poznania i tam przydzielony do oddziału wywiadowczo-wykonawczego 1. Kompanii Poznańskiej. Z kompanią tą wyruszył pod Kcynię i tam stoczono pierwszą bitwę z Niemcami. Była to największa bitwa pod Szczepicami, zginęło tam ok. 50 Powstańców. Joachimiak brał również udział w bitwie pod Kowalewkiem w okolicy Kcyni.
W walkach o dworzec w okolicy Nakła, został ranny i przebywał w szpitalu w Kcyni aż do zakończenia Powstania Wlkp.
Po wyjściu ze szpitala, wrócił do swej poprzedniej kompanii, która to kompania wcielona została do 9. Pułku Strzelców Wlkp. w Jarocinie. W pułku tym przebywał do 1924 r. jako ochotnik. Zdemobilizowany do rezerwy w stopniu sierżanta.
Z zawodu był handlarzem. Ożeniony z Rozalią (zm. 1966).
W 1939 r. należał do Koła Orzechowo Związku Powstańców Wlkp. Mieszkał w Orzechowie.
Zmarł w dniu 4 marca 1963 r. w Poznaniu i tam został pogrzebany w dniu 7.03.1963 r. na junikowskim cmentarzu komunalnym.
