Brunon Kozłowski (1895-1971)
Urodził się 05.10.1895 r. w Bachorcach (pow. inowrocławski) jako syn Stanisława i Katarzyny Olszewskiej.
W 1902 brał udział w strajku szkolnym w Bachorcach. W 1914 ukończył średnią szkołę rolniczą w Inowrocławiu, gdzie był członkiem tajnego związku uczniowskiego.
Został wcielony do armii pruskiej, ale po odniesieniu ran znalazł się w szpitalu w Szczecinie.
Wstąpił ochotniczo do tworzącego się oddziału powstańczego w Strzelnie. Brał udział w potyczkach pod Strzelnem oraz w bitwie o Inowrocław na początku stycznia w grupie Cymsa. W działaniach tych odznaczył się jako dowódca sekcji przy zdobywaniu koszar w Inowrocławiu. Po wyparciu oddziałów Grenzschutzu za linię Noteci, brał udział w walkach pozycyjnych w rejonie lasów bydgoskich pod Rynarzewem, Szubinem, Żninem, aż do zakończenia działań.
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zdemobilizowany w grudniu 1920 w stopniu starszego ułana.
W 1921 podjął pracę w rolnictwie w różnych rejonach Wielkopolski, a w latach 1929-1934 administrował majątkiem w Chwalibogowie (pow. wrzesiński). W 1935 zaczął prowadzić własne gospodarstwo w Witkowicach (pow. chodzieski). Był prezesem kółka rolniczego w Margoninie i zasłynął jako organizator akcji spolszczenia spółdzielni mleczarskiej, kontrolowanej przez Niemców. Było to działanie spektakularne i ważne dla całego polskiego ruchu spółdzielczego. Opisał to we wspaniale zredagowanych wspomnieniach.
Od 16.06.1936 był członkiem Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło Margonin. Został zweryfikowany jako powstaniec 10.12.1936 r. (numer weryfikacji 20308, numer kartoteki 12905).
W początkach okupacji był więziony i katowany przez hitlerowców, ale od niechybnej śmierci uratowali go miejscowi Niemcy, którzy darzyli go szacunkiem. Rodzina została wysiedlona w rejon Włoszczowej, gdzie pracował w rolnictwie.
Po wyzwoleniu wrócił do Margonina, ale w 1946 przejął z reformy rolnej gospodarstwo w Bierzglinie k. Wrześni. Prowadził je wzorcowo, będąc jednocześnie działaczem kółka rolniczego oraz członkiem Gminnej Spółdzielni. Był człowiekiem o wyjątkowych kwalifikacjach zawodowych i prezentował wysoki poziom etyczno-moralny.
W 1923 r. zawarł związek małżeński z Anielą Cichocką, z którą miał czworo dzieci: Jacka (1925), Tomasza (1928), Annę (1929) i Michała (1931).
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym Uchwała Rady Państwa nr: 03.15-0.79 z dnia 1958-03-15.
Zmarł w Bierzglinie 20 lipca 1971. Spoczywa w Poznaniu na cmentarzu junikowskim.
Biogram pochodzi z Wrzesińskiego Słownika Biograficznego, autor: Roman Nowaczyk (Stańczyk)
Uzupełnienia Hanna Lisiak-Góźdź
