Kazimierz Kapella (1884 – 1942)
Urodził się w dniu 21.02.1884 r. w Radłowie jako syn Wojciecha i Franciszki z domu Polowczyk. Ojciec był urzędnikiem gospodarczym.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w Gnieźnie i Janowcu. Od 1902 należał do Towarzystwa Sokół w Gnieźnie a później w Berlinie. Od 1905 do 1907 r. służył w armii niemieckiej (54 pp). W latach 1907-1914 pracował jako urzędnik w firmie budowlanej Lerche & Nippert w Berlinie.
W 1911 w Oranienburgu zawarł związek małżeński z Marią Jankow. Miał trzech synów.
W sierpniu 1914 r. został zmobilizowany do armii niemieckiej (4 pp w Tylży). W wojsku niemieckim awansował na stopień zastępcy oficera (Offiziersstellvertreter). 6.12.1918 r. został zdemobilizowany. Powrócił do Gniezna.
Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Uczestniczył w wyprawie na Inowrocław w składzie grupy bojowej Pawła Cymsa jako dowódca kompanii karabinów maszynowych. Wraz z Pawłem Cymsem, Mieczysławem Słabęckim i Szymańskim wyruszyli z Gniezna 1.01.1919 r. do Trzemeszna. Podczas zdobywania Strzelna został ciężko ranny i odesłany do szpitala w Gnieźnie.
Po wyleczeniu został przydzielony do 4. pułku strzelców wielkopolskich (58 pp). W wojnie z bolszewikami dowodził 8. kompanią 58 pp. 14.09.1920 r. W bitwie pod Żabinką został ponownie ciężko ranny. Jak wynika z wniosku odznaczeniowego: ,,Ppor. Kapella jako dowódca 8. kompanii wielokrotnie okazał osobiste męstwo i odwagę, dzięki której prowadził żołnierzy swych w trudnych chwilach do zwycięstwa. Po zranieniu dowódcy II batalionu objął dowództwo batalionu. Osobiście poprowadził batalion do ataku. Po trzygodzinnej walce został ranny i musiał być odstawiony z pola walki. Dzięki jego mężnej postawie pułk osiągnął zupełne zwycięstwo nad wielokrotnie liczniejszym nieprzyjacielem.” Za czyny te ppor. Kapella został odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy nr 951, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i medalami. Służbę w 58 pp. wlkp. pełnił do maja 1927 r., awansując na stopień majora. W latach 1928-1930 służył w 86 pp. jako dowódca batalionu a następnie na objął stanowisko administracyjne komendanta składnicy wojskowej. 28.02.1930 r. przeszedł w stan spoczynku.
W 1933 r. mieszkał z matką i siostrą w Koronowie (pow. bydgoski) przy ul Wilsona 27. Działał w różnych organizacjach na terenie Koronowa (Związek Strzelecki, L.O.P.P, Liga Morska i Kolonialna, BBWR). Był rozwiedziony.
Od 8.07.1934 należał do gnieźnieńskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914 – 1919 r. Został zweryfikowany w dniu 10.01.1935 r. pod nr 187.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości.
W czasie okupacji współpracował z Bolesławem Kapelą, który w 1940 w Poznaniu w baraku przy ul. Sołackiej 28 (obecnie ul. Wojska Polskiego) uruchomił tajną drukarnię i stemplarnię. Wykonywano tam pieczęcie i różnego typu dokumenty (głównie dowody tożsamości i przepustki). Został aresztowany i osadzony w więzieniu w Rawiczu, w którym zmarł 13.06.1942 r.
Uzupełnienia Hanna Lisiak-Góźdź