Kazimierz Kapella (1884 – 1942)
Urodził się w dniu 21.02.1884 r. w Radłowie jako syn Wojciecha i Franciszki z domu Polowczyk.
Brał udział w wyprawie na Inowrocław w składzie grupy bojowej Pawła Cymsa jako dowódca kompanii karabinów maszynowych. Wraz z Pawłem Cymsem, Mieczysławem Słabęckim i Szymańskim wyruszyli z Gniezna 1.01.1919 r. do Trzemeszna. Podczas zdobywania Strzelna został ciężko ranny i odesłany do szpitala w Gnieźnie. Następnie był dowódcą kompanii w 58. Pułku Piechoty. Zdemobilizowany w stopniu majora.
Mieszkał w Koronowie (pow. Bydgoszcz) przy ul. Wilsona.
Został zweryfikowany w dniu 10.01.1935 r. pod nr 187. Należał do gnieźnieńskiego koła Związku Weteranów Powstań Narodowych RP 1914 – 1919 r.
Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości.
W czasie okupacji współpracował z Bolesławem Kapelą, który w 1940 w Poznaniu w baraku przy ul. Sołackiej 28 (obecnie ul. Wojska Polskiego) uruchomił tajną drukarnię i stemplarnię. Wykonywano tam pieczęcie i różnego typu dokumenty (głównie dowody tożsamości i przepustki). Został aresztowany i osadzony w więzieniu w Rawiczu, w którym zmarł 13.06.1942 r.